تئوری شهری هوشمند و مدیریت هوشمندانه پرداخت الکترونیک در سیستمهای حمل و نقل

تئوری شهر هوشمند به عنوان یکی از نظریههای جدید توسعه مدیریت شهری و شاخصههای جامعه شبکهای مطرح میباشد. رهیافت الکترونیکی نمودن سیستمهای سنتی و بسط سیستمهای هوشمند حمل و نقل، از جمله سیاستهایی است که در سالهای اخیر پیرو نظریه شهر هوشمند مدیریت شهری دنیا را دگرگون نموده است. در این راستا در کشور ما نیز اقدامات اولیهای صورت یافته است. اتوبوسرانی تبریز در سال 1386 اولین اتوبوسرانی کشور بود که قدم به عرصه توسعه سیستمهای هوشمند حمل و نقل گذاشت و سیستم دریافت کرایه الکترونیکی را مورد بهرهبرداری قرار داد. در این مقاله برآنیم تا با بیان اهداف کاربردی توسعهای و با استفاده از روش -توصیفی تحلیلی به بررسی مسائل مرتبط با سیستم پرداخت کرایه الکترونیکی پرداخته و به آسیبشناسی و بیان چالشهای پروژه –مطالعاتی و اجرایی آن بپردازیم. جهت بررسی فرایند تغییر سیستم کرایه در شهر تبریز مطالعه تطبیقی دوره قبل و بعد از هوشمندسازی انجام یافت سپس برای ارزیابی مدل اجرا شده 20 پرسشنامه با پرسش از کارشناسان مجموعه اتوبوسرانی تبریزتکمیل گردید. هدف از سوالات طراحی شده ارزیابی پروژه و تعیین عوامل داخلی )قوت و ضعف( و عوامل خارجی )فرصت و تهدید( پروژه کارت بلیت در قالب مدل SWOT میباشد. پاسخ به سوالات و رتبهبندی بر اساس تکنیک Delphi انجام گرفته است. نتایج نهایی حاصل از مدل برنامهریزی استراتژیک مبی ن آن است که استراتژیهای قابل قبول در برنامهریزی توسعه سیستم پرداخت الکترونیکی کرایه در اتوبوسرانی تبریز، در اولویت اول استراتژیهای محافظه کارانه بوده و استراتژیهای تهاجمی دراولویت دوم برنامهریزی قرار میگیرد. چراکه جمع امتیاز عوامل داخلی و عوامل خارجی موثر بر سیستم بالاتر از 2.5 میباشند. لذا تداوم وضعیت موجود با برنامهریزی جهت استفاده از فرصتها استراتژی مناسب برای پروژهکارت بلیت تبریز است. اجرای کرایه الکترونیکی در اتوبوسرانی شهر تبریز موجب شده بسیاری از عملیات دستی و پیچیده دوران پیش از تجهیز، از فرایند صدور، توزیع، جمعآوری بلیت حذف شده و کیفیت ارائه خدمات تا حد مطلوبی افزایش یابد

کلیدواژه ها:

شهر هوشمند ، برنامهریزی ، حمل و نقل هوشمند ، پرداخت الکترونیک ، اتوبوسرانی ، SWOT