آموزش به بیمار

مقدمه: انسان در هر موقعیتی درصدد است تا با فراگیری دانش و مهارت های جدید بتواند در شرایط مختلف نیازهای خود را برآورده سازد، هر موقعیتی که تجربه می کند نیازهای جدیدی را در مقابل خودمی بینند و چه بسا یادگیری مهارت های خاص حیات او را تضمین نماید .از دست دادن سلامتی و احیانا بستری شدن در بیمارستان یکی از موقعیت هایی است که نیاز به یادگیری را دو چندان می نماید . آموزش به بیمار یکی از ابعاد مهم مراقبت های پرستاری و از نقش های کلیدی پرستاران در ارائه خدمات بهداشتی و درمانی به شمار می رود .زیرا پرستاران دسترسی بیشتری به بیمار و خانواده وی دارند و زمان بسیاری را صرف مراقبت از بیمار می کنند و در نتیجه فرصت های مکرری برای آموزش فراهم می شود. آموزش بیمار فرایندی است بیمار محور مبتنی بر نیازهای تعیین شده توسط پزشک و بیمار برای کمک به بیمار در تصمیم گیری مشارکتی و آگاهانه در مورد بیماری اش که برای کنترل و کنار آمدن هر چه بهتر بیمار با بیماری اش اجرا می گردد. روش کار : این مقاله به روش کتابخانه ای و همچنین مراجعه به سایت مراکز معتبر انجام گرفته است. یافته ها: امروزه آموزش به بیمار نه تنها یک مهارت بلکه یک مسئولیت است و جزو نیازهای اساسی بیماران و از مهم ترین حقوق آن ها محسوب می شود. بیماران نیاز دارند بدانند چه وقت ، چگونه و چرا باید شیوه زندگی خود را تغییر دهند. درواقع سعی ما در آموزش به بیماران این است که آن ها آنچه را باید انجام دهند اما نمی دانند چگونه انجام دهند را بیاموزیم. ما به آن ها کمک می کنیم مهارت ها و توانایی های خود را شناسایی کنند و از افرادی که می توانند آن ها را در اعتلای سطح سلامت یاری کنند بهره گیرند. نتیجه گیری: طبق مطالعات انجام شده عامل عدم آگاهی پرستار بااهمیت ترین مانع در مسیر آموزش بیمار می باشد . این عدم آگاهی، هم در زمینه روش های آموزشی و هم در زمینه شناخت نیازهای یادگیری بیماران مطرح شده است . بدین ترتیب مهم ترین موانع ، عوامل مربوط به پرستار بودند و عوامل مربوط به محیط و بیمار در درجات بعدی قرار می گیرند .بنابراین برای غلبه بر موانع آموزش بیمار اولین قدم افزایش آگاهی های پرستاران و برنامه ریزی و اجرای اقدام هایی برای افزایش توان آموزش پرستاران است .