تحلیل و برنامه ریزی مدیریت بحران با تاکید بر خشکسالی در منطقه سیستان

بلایای طبیعی درطول5 تاریخ جزء گریزناپذیر زندگی انسان بوده است و در میان آنها خشکسالی از مخربترین بلایا در جهان و ایران به شمار می آید. این بلای طبیعی سالانه خسارتهای مالی و جانی بسیاری به شهرهای سیستان که آسیبپذیری بیشتری نسبت به سایر شهرهای ایران دارند وارد می آورد. مدیران بهرهمند از دانش و آگاهی میتوانند نقش اساسی در مدیریت بحرانهای طبیعی مانند خشکسالی داشته باشند. لذا هدف پژوهش5 حاضر، تحلیل و برنامه ریزی مدیریت بحران با تاکید بر خشکسالی در منطقه سیستان است. برای رسیدن به هدف پژوهش از روش شناسی توصیفی-تحلیلی با شیوه مطالعه اسنادی و پیمایشی برای پاسخگویی به پرسش تحقیق در شهرهای سیستان بهره برده ایم. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار SPSS استفاده شده است.براساس5 نتایج آزمون T تک نمونه ای، تحلیل میانگین عددی حاصل از متغیرهای تحقیق نشان میدهد که همه متغیرها پایین تر از سطح مطلوب میانگین عددی 3 هستند، که این نشاندهنده معناداری کلیه متغیرهای مدیریت بحران در پایینتر از حد مطلوب است. در ادامه نیز، مدل برازش رگرسیونی دانش مدیریت بحران دربرابر خشکسالی در شهرهای سیستان نشان میدهد که دانش مدیریت بحران با 0/671 درصد، تاثیر مثبت و معناداری در کاهش خطرات ناشی از خشکسالی در شهرهای سیستان دارد. همچنین برای بررسی اثرات مستقیم و غیرمستقیم مدیریت بحران در کاهش خطرات ناشی از خشکسالی در شهرهای سیستان از آزمون تحلیل مسیر استفاده شده است. نتایج نشان میدهد که مدیریت بحران با Beta به دست آمده 0/560 اثرات مستقیم در کاهش خطرات ناشی از خشکسالی در شهرهای سیستان دارد. درنهایت جهت آزمون فرضیه پژوهش از آزمون کای اسکوئر استفاده شد، مقدار (sig) یا سطح معناداری متناظر با این آماره کوچکتر از مقدار (0/05) است. بنابراین، فرض مبنی بر عدم رابطه بین مدیریت بحران و کاهش خطرات ناشی از خشکسالی در شهرهای سیستان رد میشود.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، خشکسالی ، بلایای طبیعی ، سیستان.