بررسی ضریب کاهش مقاومت تسلیم بواسطه شکل پذیری برای زلزله های حوزه نزدیک و دور از گسل

فلسفه طراحی در آیین نامه های لرزه ای، به منظور ایجاد یک طرح اقتصادی، اجازه میدهد تا ساختمانها برای نیروهای لرزه ای کمتر از آنچه که در ساختگاه شان رخ میدهد طراحی شوند. کاهش در نیروها که منجر به ایجاد تغییر شکل غیرالاستیک در سازه میشود توسط ضریبی به نام ضریب کاهش مقاومت بیان میشود. بنابراین مطالعه پارامترهای تاثیرگذار بر این ضریب از اهمیت بالایی برخوردار میباشد. این مطالعه، نتایج یک بررسی آماری کامل را با هدف ارزیابی ضریب کاهش مقاومت، µ، در سیستمهای یک درجه آزادی که در معرض 78 زمینلرزه حوزه دور و نزدیک از گسل در ساختگاه C و D مطابق آیین نامه NEHRP2003 قرارگرفته اند، ارائه میدهد. زمین لرزه های حوزه نزدیک شامل رکوردهایی با اثر پرتابی، جهتداری پیش رونده و بدون پالس متمایز میباشند. تاثیر پریود ارتعاش، سطح شکل پذیری بررسی گردید. همچنین رفتار هیسترتیک دوخطی با مدل اصلاح شده ایبارا-مدینا-کراوینکلر برای بررسی تاثیر زوال چرخه ای مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان میدهد که ضریب کاهش مقاومت بهشدت تحت اثر پریود ارتعاش، سطح شکل پذیری و زوال چرخه ای است. مطالعه حاضر نشان میدهد که روابط موجود بر پایه رکوردهای حوزه دور از گسل به منظور محاسبه ضریب µ، برای سازه هایی که در معرض رکوردهای حوزه نزدیک گسل دارای پالس، بهویژه رکوردهای با اثر پرتابی، قرار دارند مناسب نبوده و باعث تخمین دست پایین در ارزیابی ضریب کاهش مقاومت سازه ها میشود.

کلیدواژه ها:

ضریب کاهش مقاومت ، حوزه نزدیک گسل ، اثرپرتابی ، اثر جهتداری پیشرونده ، مدل اصلاح شده ایبارا-مدینا-کراوینکلر