گونه های بومی مقاوم به کم آبی و آلودگی ها در منظر پردازی و فضای سبز شهری شیراز

توسعه و ایجاد فضای سبز لازمه تولید هوای سالم و زیبایی محیط های شهری است. در اغلب شهرهای بزرگ مناطق خشک، کمبود آب عامل اص ی محدود کننده توسعه فضای سبز می باشد. به همین دلیل شناسایی و انتخاب گونه های گیاهی مناسه و مقاوم به خشکی برای محیط های ش های شهری که علاوه بر دارا بودن زیبایی امکان استقرار و زنده مانی را داشته باشند از اهمیت ویژه ای برخوردار است. چنین گیاهانی می توانند با شرایط اقلیمی و خاکی متفاوت، بدون نیاز به تیمارهای خاص برای نگهداری و با آبیاری نسبتا کم مستقر شوند و با محیط های طبیعی سازگاری داشته باشند.

کلیدواژه ها:

تنش خشکی ، فضای سبز شهری ، گیاهان بومی