خودکارآمدی و ارتباط آن با استیگما در بیماران روانپزشکی بستری در بیمارستان قدس سنندج سال 1395

هدف مطالعه حاضر بررسی ارتباط متقابل خودکارآمدی و استیگما در جمعیت بیماران بستری در بیمارستان روانپزشکی است. به صورت مطالعه ای توصیفی از طریق نمونه گیری در دسترس بیمارانی که که علایم آنانبه صورت نسبی کنترل شدند انتخاب و ازاین میان کسانی که رضایت شرکت در مطالعه را داشتند اطلاعات لازم اخذ گردید و مقیاس های مورد نظر را تکمیل نمودند. مقیاس ها شامل مقیاس استیگما و مقیاس خودکارآمدی مبتنی بر ذهن آگاهی. در پایان 138 بیمار اطلاعات لازم را تکمیل نمودند. نتایج ارتباط معنی داری بین دو مولفه را نشان داد به این صورت که هرچقدر میزان خودکارآمدی بیشتر باشد میزان تاثیر استیگماها کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، ذهن آگاهی ، استیگما ، بیماری روانپزشکی