بررسی میزان جذب سدیم بر شاخصهای تولیدمثلی مولدین ماده میگوی آب شیرین(Macrobrachium rosenbergii)

مدیریت کیفیت آب مخازن مرکز تکثیر به خصوص از نظر عوامل شوری و سختی کل اهمیت زیادی بر عملکرد تولیدمثلی سخت پوستان دارد. نسبت جذب سدیم یک فرمول ترکیبی است که نسبت یون سدیم بر مجموع یونهای کلسیم و منیزیم آب می باشد. این تحقیق با هدف بررسی اثرات سطوح مختلف نسبت جذب سدیم آب مخازن بر شاخصهای تولیدمثلی مولدین ماده میگوی بزرگ آب شیرین انجام گردید. برای انجام این مطالعه 12 مخزن 80 لیتری به 4 تیمار نسبت جذب سدیم 0 (شاهد)، 5 ،10 و 15 اختصاص یافت که هر تیمار دارای 3 تکرار بود. به هر مخزن تعداد 6 قطعه مولد ماده و 2 قطعه مولد نر معرفی شد و در طول تحقیق مولدین با غذای تجاری میگو در حد سیری تغذیه شدند. پس از 2 دوره تولیدمثلی 60) روز) مولدین در مخازن، عملکرد و شاخصهای مختلف تولیدمثلی مولدین ماده در تیمارهای مختلف اندازهگیری شد. نتایج بهدست آمده نشان داد که شاخص پیکری کلاف تخم و وزن خشک تخم در تیمار نسبت جذب سدیم 5 نسبت به سایر تیمارها به شکل معنی داری بیشتر بود. درصد تخمهای لقاح یافته و درصد تفریخ تخم در تیمار شاهد و تیمار 5 از نظر آماری برابر بود اما با افزایش میزان نسبت جذب سدیم در آب، در تیمارهای 10 و 15 بهترتیب کاهش یافت. سطوح مختلف نسبت جذب سدیم در آب هیچ تاثیر معنیداری بر هماوری مطلق و هماوری نسبی نداشت. بر اساس نتایج به نظر میرسد حد بهینه نسبت جذب سدیم در آب مخازن مولدین ماده، جهت دستیابی به بالاترین عملکرد تولیدمثلی و تولید الروهایی با کیفیت مناسب، نسبت 5 میباشد. بر اساس نتیجه کاربردی این تحقیق، برای مدیران مراکز تکثیری که به آب لب شور طبیعی دسترسی ندارند، توصیه میشود هنگام تهیه آب لب شور مصنوعی با نمکهای تجاری جهت مولدین و تفریخگاه ها، نسبت جذب سدیم آب با نسبت 5 استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

تفریخگاه ، مرحله تکوینی لارو ، شاخص وضعیت الرو ، شاخص پیکری کلاف تخم ، آب لب شور.