اثر استفاده از کفی بافت دار بر گشتاور آزاد و نرخ بارگذاری عمودی در سالمندان طی راه رفتن

زمینه و هدف: راه رفتن به عنوان یک مهارت پایه، بیشترین بخش فعالیت حرکتی روزمره انسان را به خود اختصاص می دهد. با آغاز دوران میانسالی، ضعف عضلات اندام تحتانی منجر به کاهش توانایی راه رفتن می شود. هدف ارتوز کاهش بار وارده بر اندام ها، کنترل حرکات غیرنرمال و حمایت از مفاصل است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر کفی بافت دار بر گشتاور آزاد و نرخ بارگذاری عمودی در سالمندان طی راه رفتن می باشد. مواد و روش ها: 21 سالمند سالم ( 15 خانم و 6 آقا) ( با میانگین سن 6/226±66/350 سال، قد 9/410±165/651 سانتی متر، وزن 15/234±79/100 کیلوگرم و شاخص توده بدنی (BMI) 5/623±29/225 کیلوگرم بر متر مربع) داوطلب شرکت در آزمون شدند. برای ثلت نیروهای عکس العمل زمین از صفحه نیروی برتک (Bertec Corporation, Columbus, OH) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تی هم بسته استفاده گردید. تمام تحلیل ها در سطح معنی داری 0/05 و با استفاده از نرم افزار (SPSS) نسخه 21 انجام شد. یافته ها: اختلاف بین مقادیر اوج مثبت و منفی گشتاور آزاد در شرایط راه رفتن بدون کفی در مقایسه با شرایط با کفی بافت دار درشت معنادار نبود. مقادیر نرخ بارگذاری عمودی، طی راه رفتن با کفی بافت دار در مقایسه با راه رفتن بدون کفی افزایش معنی داری را نشان داد (P=0/023؛ d=0/362). نتیجه گیری: با توجه به افزایش نرخ بارگذاری عمودی هنگام راه رفتن، می توان نتیجه گرفت که احتمالا استفاده از کفی بافت دار افزایش آسیب در اندام تحتانی را به دنبال خواهد داشت. افزایش نرخ بارگذاری عمودی احتمالا با درد کشککی رانی و شکستگی های فشاری استخوان درشت نی در ارتباط می باشد. بنابراین این کفی به دلیل افزایش مقدار نرخ بارگذاری به سالمندان توصیه نمی شود. علاوه بر این، مقادیر اوج مثبت و منفی گشتاور آزاد که نشانگر نیروهای پیچشی وارده به اندام تحتانی هنگام تماس با زمین می باشد هیچگونه اختلاف معنی داری را نشان نداد.

کلیدواژه ها:

کفی ، گشتاور آزاد ، نرخ بارگذاری ، سالمندان