وضو عامل دفع بارهای زائد میدان مغناطیسی بدن

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 3,036

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SQCGHMED06_049

تاریخ نمایه سازی: 13 بهمن 1398

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: یکی از معضلات عصر الکترونیک و به تبع آن زندگی های الکترونیکی صدماتو لطمات ناشی از امواج تکنولوژی این عصر برای کاربران می باشد. بدن ما منبعی است که روزانه مقدار زیادی امواج الکترومغناطیس دریافت می کند، به عبارت دیگر ما با امواج الکترومغناطیس شارژمی شویم بدون اینکه بفهیم. یارهای زائدی که در اثر تحریکات الکتریکی اعصاب به وجود می آیند هم شبیه میدان بدن وهم بر امواج مغزی اثر سو دارند و این اثرات در نواحی که اعصاب درآن تحرک بیشتری دارند، خطرات جدی تری ایجادمی کنند و یابد هرچه سریع تر از آن نواحی دور شوند. به طرز حیرت آوریمی بینیم که این نواحی دقیقا نواحی هستند که در وضوع شسته می شوند. روش شناسی: جهت دست یابی به اهداف مورد نظر در این پژوهش، از روش مروری بهره گرفته شده است. مطالب مقاله بر گرفته شده از: کتاب ها، مقالات، نشریات معتبر، منابع اینترنتی، و نیزاظهار نظر صاحب نظران در حوزه سلامت می باشد که موردنقد و بررسی و سپس تجزیه و تحلیل قرار گرفته استیافته ها: در بدن ما میلیون ها عصب وجود دارد که کار انتقال پیام در بدن ما بوسیله تحریک الکتریکی این عصب ها صورت می گیرد. دراثر شارش یار در اطراف آنها در بدن ما یک میدان تشکیل می شود و میدان بدن ما در اثر فعالیت همزمان میلیون ها عصب به وجود می آید همانطور که می دانید که نزدیک به 70% از بدن ما را آب فراگرفته و مولکول های آب به صورت دو قطبی هستند وزمانی که ما در معرض یک میدان مغناطیسی خارجی قرار می گیریم این مولکول ها در جهت آن میدان قرار می گیرند واین پدیده باعث می شود نظم میدان مغناطیسی ما به هم بریزد. بحث و نتیجه گیری: بنابر تحقیقات صورت گرفته، بهترین راه دفع این بارهای زائداستفاده از یک ماده رساناست که سریع ترین و ارزان ترین و بی ضررترین ماده برای کار آب است و جالب اینجاست که آب هرچه خالص تر باشد سریع تر بارهای ساکن از بدن ما به اطراف گسیل می دهد و هیچ مایعی مثل آب خالصی که در وضو به انسان سفارش شده این اثر را ندارد.

نویسندگان

ریحانه همتی

دانشجوی کارشناسی فناوری اطلاعات سلامت، دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان ایران