بررسی ارتباط و ضعیت سلامت روانی- اجتماعی با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی در سال 97 - 1396

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 373

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SRMMED22_230

تاریخ نمایه سازی: 19 آبان 1398

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: از جمله مهمترین نگرانی های استادان، مسولین آموزش دانشگاه و خانواده های دانشجویان، پیشرفت تحصیلی و جلوگیری از افت تحصیلی آنها می باشد. تامین سلامت روان دانشجویان که قشر جوان و آینده ساز هر جامعه ای محسوب می شوند از مهمترین مسائل اجتماعی می باشد. در این مطالعه ارتباط بین وضعیت روانی-اجتماعی و پیشرفت تحصیلی در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی بررسی شد تا بتوانیم در ارائه خدمات موثرتر به دانشجویان گام های موثری برداریم. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی 423 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه ها به صورت روش نمونه گیری چند مرحله ای (طبقه ای و تصادفی سیستماتیک ) انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشانامه های اطلاعات دموگرافیک، سلامت عمومی ( GHQ-12 )، مقیاس عزت نفس روزنبرگ، مقیاس چند بعدیحمایت اجتماعی ادراک شده، مقیاس سلامت اجتماعی و مقیاس رضایت از زندگی استفاده شد و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS18 و آزمون های تی تست – آنالیز واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین سن افراد مورد بررسی 3.52 ± 21.65 ، معدل 1.47 ± 16.20 و سلامت روان 6.08 ± 23.46 بود. بین معدل دانشجویان با هیج یک از ابعاد سلامت روان همبستگی معنی داری مشاهده نشد ولی بین سلامت روان با رضایت زندگی، حمایت اجتماعی عزت نفس و سلامت اجتماعی رابطه معنی دار آماری وجود داشت و این همبستگی مثبت و در حد متوسط بود. رضایت زندگی دختران بیشتر از پسران بود ( 0.027=P ). حمایت اجتماعی درک شده دختران کمتر از پسران بود ( 0.025=P ). میزان رضایت از زندگی مجردها کمتر از متاهل ها بود ( 0.001> P ). رضایت زندگی دانشجویان رشته های تحصیلی مختلف تفاوت معنی داری داشت ( 0.005 = P ) حمایت اجتماعی درک شده دانشجویان رشته های تحصیلی مختلف تفاوت معنی داری داشت ( 0.010=P ) میزان رضایت زندگی دانشجویان مقطع کارشناسی کمتر از دکتری حرفه ای بود( 0.042 = P ). نتیجه گیری: در این مطالعه اکثریت دانشجویان در جنبه های مختلف سلامت روان در حد متوسط و مطلوب بودند ولی ارتباط معنی داری بین سلامت روان و معدل دانشجویان وجود نداشت.

نویسندگان

سید حمید حسینی

دانشجوی دکتری تخصصی آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی، تهران، تهران، ایران

سالار پوربرات

عضو هیات علمی دانشکده بهداشت،دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد

حمید رضا محدث حکاک

دانشجوی کارشناسی پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران

رضا گنجی

استادیار دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران