اثر روشهای مصرف و منابع روی بر عملکرد و ترکیب شیمیایی برنج در یک خاک آهکی

کمبود روی بعد از ازت بیشتر از هر عنصر غذایی ضروری رشد برنج (.Oryza Sativa L) را محدود می سازد. ویژگی هاییاز خاک نظیر pH (اسیدیته) بالا، ماده آلی کم، حضور نسبتا زیاد کربنات کلسیم، غرقاب کردن خاک و همکنش عناصر غذایینظیر فسفر ، احتمال بروز علایم کمبود روی در برنج را افزایش می دهند. طرح تحقیقاتی در قالب بلوک های کامل تصادفیتهیه و بصورت دو آزمایش جداگانه در دو سال با چهارتکرار اجرا گردید. تیمارهای این پژوهش عبارت بودند از مصرف خاکیچهارسطح روی (0، 5، 10 و 15 کیلو گرم روی در هکتار) از منبع سولفات روی (آزمایش اول) و آغشته نمودن ریشه نشا برنج با تعلیق سوسپانسیون) اکسید روی (0، 1 و 2 درصد) هنگام نشا کاری به مدت نیم ساعت (آزمایش دوم). داده های دوسال نشان داد که اثر سولفات روی بر عملکرد دانه، تعداد دانه در خوشه، درصد ازت، فسفر و پروتیین دانه در سطح پنج و یکدرصد معنی دار بود. بر اساس نتایج دو سال اثر اکسید روی بر وزن هزار دانه و درصد پروتیین دانه در سطح پنج و یک درصدمعنی دار است. از نتایج چنین بر می آید که مصرف عنصر روی در خاک های آهکی ضروری است.

کلیدواژه ها:

برنج ، سولفات روی ، اکسید روی