وضعیت آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز
محل انتشار: شانزدهمین همایش گفتاردرمانی ایران
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 943
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
STMED16_056
تاریخ نمایه سازی: 30 دی 1397
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: آموزش بالینی فرآیندی پویاست که باعث تسهیل یادگیری در محیط بالین می شود و می توان آن را به عنوان اولین منبع یادگیری و شکل دهی به هویت حرفه ای دانشجویان محسوب کرد. به علاوه، در این نوع آموزش، آموخته ها به عمل در می آیند، مهارت ها آموزش داده می شوند و می توان واقعیت های موجود در محیط کار را به دانشجویان تفهیم نمود. از آن جایی که ارزیابی دیدگاه های دانشجویان به منظور بهبود و ارتقای مستمرکیفیت آموزش بالینی، منجربه شناخت وتقویت نقاط قوت وبرطرف ساختن نقاط ضعف آموزش می گردد، در صدد آن برآمدیم که در این مطالعه به بررسی میزان رضایتمندی دانشجویان دانشکده توانبخشی اهواز از وضعیت آموزش بالینی بپردازیم.روش بررسی: پژوهش حاضر به صورت مقطعی ازنوع توصیفی- تحلیلی و جامعه آماری آن 150 دانشجوی ترد شش و هشت مشغول به تحصیل دررشته های علوم توانبخشی است. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخت استفاده گردید که روایی و پایایی آن، در مطالعات مشابه مورد تایید قرار گرفته بود. این پرسشنامه حاوی 33 سوال گزینه ای است که وضعیت آموزش بالینی را در پنج حیطه شامل اهداف و برنامه آموزشی، مربی، نظارت و ارزشیابی، برخورد با دانشجو و محیط آموزشی بررسی می کند. داده های حاصل از پرسشنامه وارد نرم افزار آماری spss.ver.18 شده وبا استفاده از آمار توصیفی وآزمون های آماری t مستقل وآنالیز واریانس تجزیه وتحلیل شده است.یافته ها: طبق یافته های این پژوهش که به مطالعه وضعیت آموز بالینی رشته های گفتاردرمانی، شنوایی شناسی، کاردرمانی و فیزیوتراپی و مقایسه ی بین آنها پرداخته است، دیدگاه دانشجویان در حیطه های اهداف و برنامه های آموزش بالینی، عملکرد مربیان و برخورد آنها و پرسنل کلینیک ها با دانشجو درحد خوب و درحیطه های امکانات محیط بالینی، تعداد مراجعین و سیستم ارزشیابی درحدمتوسط بود. بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد وضعیت موجود آموزش بالینی در رشته های علوم توانبخشی اهواز برای حرکت درمسیر بهبود مستمرکیفیت بالین، نیازمند توجه بیشتر به سیاست گذاری افزایش تعداد مراجعین بمنظور کسر تجربه لازم توسط دانشجویان و فراهم کردن وسایل و تجهیزات در کلینیک ها است. همچنین اقداماتی در راستای هماهنگی بیشتر دروس تیوری و عملی نیز منجر به بهبود وضعیت آموزش بالین می شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ندا طهماسبی
مربی، عضو هییت علمی، مرکز تحقیقات توانبخشی عضلانی اسکلتی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز
احسان نادری فر
مربی، عضو هییت علمی، مرکز تحقیقات توانبخشی عضلانی اسکلتی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز
فاطمه رفیعی
کارشناس گفتاردرمانی، مرکز تحقیقات توانبخشی عضلانی اسکلتی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز
فرزانه صالحی منش
دانشجوی کارشناسی ارشد گفتاردرمانی، مرکز تحقیقات توانبخشی عضلانی اسکلتی، دانشگاه علوم پاشکی جندی شاپور اهواز