زبان و شناخت در کودکان دارای آسیب شنوائی

زبان و شناخت ازجمله فرآیند هائی هستند که یک کودک طبیعی از بدو تولد در تعامل با یک محیط غنی از محرکات زبانی و متناسب با ظرفیت ذهنی و شم زبانی خود آنها را کسب می کند. تشخیص به موقع اختلالات از جمله آسیب های شنوائی و همزمان اقدامات مداخله ای مناسب نقش مهمی را در جهت ارتقای مهارت های ارتباطی، تعاملات اجتماعی و موفقیت تحصیلی یک کودک دارای آسیب شنوائی ایفا می کند. پژوهش حاضر با هدف توصیف و تحلیل جنبه های شناختی و زبانی کودکان دارای آسیب شنوایی شدید تا عمیق که تحت عمل کاشت حلزون شنوائی قرار گرفته اند می باشد. در مطالعه مقطعی توصیفی - تحلیلی حاضر،12 کودک شنوا و 12 کودک دارای آسیب شنوائی در همان مقطع سنی به روش نمونه گیری در دسترس با میانگین سنی 28 ماهگی انتخاب شدند. ابزار های ارزیابی مورد استفاده در این تحقیق آزمون سنجش تکامل کودکان ب5یلی و آزمون سنجش رشد نیوشا بودند. که توسط هر کدام از این آزمون ها، نمونه ها را در سه حیطه تکاملی مشترک شامل شناخت، زبان دریافتی و زبان بیانی قبل و بعد از مداخله با محوریت رویکرد های شنوائی مورد بررسی قرار دادیم. هر کدام از این مهارت ها با گروه همگن خود و شرایط قبل از مداخله خودشان مورد مقایسه و تجزیه و تحلیل آماری توسط نرم افزار اس پی اس اس شدند. یافته ها نشان میدهد که بین امتیازها در هر دو گروه در دو آزمون انجام شده بین مهارت شناختی در مرحله دوم تفاوت معناداری وجودندارد .(p> 0/001) در صورتیکه این نتایج در هر دو گروه در مهارت های زبان دریافتی و زبان بیانی دارای اختلاف معنی دار هستند . (p<0/001) همچنین تفاوت معنی داری بین نمرات آزمون بیلی و آزمون نیوشا در هر سه مهارت قبل و بعد از مداخله در گروه کودکان دارای اختلال شنوائی اختلاف معناداری مشاهده نشد .(p> 0/001) نتیجه اینکه کودکان دارای آسیب شنوائی در صورت تشخیص و مداخله توانبخشی به موقع و مناسب می توانند در جنبه های شناختی معادل کودکان شنوای هم سن خود و در سایر مهارت های زبانی به کودکان همسن خود نزدیک تر شوند ضمن اینکه بین نمرات آزمون های بیلی و نیوشا انطباق مناسبی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

کودکان دارای آسیب شنوائی ، شناخت ، زبان دریافتی ، زبان بیانی