بازآفرینی الگوی طراحی اقلیمی فضاهای مسکونی؛ با هدف کاهش اثرات زیست محیطی هجوم ریزگردها(مطالعه موردی: آبادان)

بخش مهمی از تغییرات اقلیمی چند دهه اخیر، متاثر از رویکرد نادرست انسان در بهره وری از طبیعت، و طراحی بناهای ناسازگار با اقلیم، خصوصا در بناهای مسکونی میباشد که با تاثیر بر افزایش دمای میانگین جهانی، زمینه ساز بروز خشکسالی، تغییر الگوی بارشها، و تشدید طوفانهای مهیب و اغلب توام با گردوغبار در سراسر جهان شده است. با توجه به حجم بالای اشغال شهرها توسط فضاهای مسکونی، که از اهم فضاهای گذران زندگی جهت پویایی و نشاط جسمی و روحی انسان اند و کیفیت معماری آنها از دیرباز نشانگر سبک زندگی و شرایط اقلیمی هر منطقه بوده است، بنظر میرسد اصلاح الگوهای طراحی مسکن، بتواند ره آوردهای مهمی در ارتقای سطح کیفیت زیست محیطی و آسایش انسان و از سویی کاهش روند افزایشی مصرف انرژی و آلاینده های محیطی به همراه داشته باشد. درشهرهای اقلیم گرم و مرطوب جنوب غرب ایران، نظیر آبادان، وزش بادهای توام با گردوغبار، یکی از مهمترین معضلات زیست محیطی است. بنابراین در طراحی فضاهای مسکونی که بخش اعظم شهر را دربرمی گیرد، اهمیت توجه به تاثیرات اقلیم و شاخصه های آن بر کیفیت زیست محیطی ، بیش از پیش احساس می شود. در این پژوهش، به روش توصیفی _ تحلیلی، از عملکرد زیست محیطی نمونه ساختمانهای موجود در شهر و شاخصه های اقلیمی، مطالعه به عمل آمده و از نتایج حاصله، در اتخاذ فرم و جهت گیری بهینه در طراحی ساختار فضاهای مسکونی بهره گیری شده تا ضمن حصول اطمینان از توجه به شرایط طبیعی شهر، الگوهای طراحی متناسب با اقلیم جهت کاهش اثر ریزگردها بر کیفیت زیست محیطی فضاهای مسکونی بازآفرینی و در طراحی بکارگرفته شوند.

کلیدواژه ها:

اقلیم ، مسکن ، کیفیت زیست محیطی ، ریزگردها.