بررسی الگوی بروز لنگش با توجه میزان تولید در یک واحد دامداری صنعتی

لنگش پس از ورم پستان و مشکلات تولید مثلی به عنوان سومین عامل مهم ضرر اقتصادی در گله های شیری محسوب می شود . مصرف بالای هیدرو کربن ها برای تامین انرژی مورد نیاز برای تولید شیر میتواند دلیل بر حساسیت پذیری بیشتر دامهای پر تولید در برابر عوامل لنگش زا باشد . میزان ایستادن دام در روز نیز در بروز لنگش موثر است . شناخت الگوی بروز لنگش بر حسب میزان تولید دامها می تواند به میزان زیادی ما را در ایجاد شرایط مناسب و کنترل صحیح لنگش در گاوهای پر تولید و با ژنتیک بالا یاری نماید . مطالعه حاضر در یک دامداری صنعتی با 1500 راس دام دوشا و در طول سال 1385 انجام شد . تعداد 828 مورد بالینی لنگش در این مدت بروز کرد . نوع عارضه منجر به لنگش و شیر 305 روز دوره قبل شیرواری دامها ثبت گردید . دامها به چهار گروه تقسیم شدند : کم تولید ) < 7500) ، متوسط تولید (7500-9000) پر تولید (9000-12000) و ممتاز ). > 12000) دامها بر اساس 11 عارضه شایع و دو گروه که دارای بیش از یک عارضه همزمان بودند طبقه بندی شدند . 696 راس دام که سال گذشته را بدون عارضه منجر به لنگش بالینی سپری کرده بودند هم به عنوان گروه شاهد برگزیده شدند . میانگین تولید دامها 10069 لیتر با انحراف از معیار 1925 بود . بیشترین سهم از لنگش را دامهای پر تولید 484) راس %)58- و کمترین آن را دامهای کم تولید 64) راس %)7- داشتند. گروه های متوسط تولید وممتاز هم به ترتیب 19 و %14 از دامهای دارای لنگش تشکیل میدادند . در هر چهار گروه بیشترین میزان درگیری را عارضه دیجیتال درماتیت %)31-36) و پس از آن لامینایتیس %)23-27) نشان دادند .