لزوم توسعه نقش دامپزشکان متخصص علوم بالینی در ارتباط با واحدهای دامپروری بخش خصوصی

سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 380

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

THVC16_0029

تاریخ نمایه سازی: 11 اردیبهشت 1398

چکیده مقاله:

نزدیک به بیست سال از راه اندازی اولین دوره های تخصصی دامپزشکی در ایران می گذرد تعداد متخصصان رشته های مختلف آن نسبت به سالیان پیش به چندین برابر رسیده است که مسیله جذب آنان را صرفا در محیط های آموزشی تحقیقاتی دچار مشکل جدی نموده است. در این میان متخصصین علوم بالینی بدلیل مواجهه مستقیم با صاحبان صنعت دام طیور نمی باید همانند بعضی شاخه های دیگر صرفا در محیط آموزشی- تحقیقاتی بدنبال مکان یابی بوده تنها راهبری فارم های وابسته را بر عهده بگیرند.در سالیان پیش با برآورد تعداد دامپزشکان مورد نیاز بر اساس تعداد حیوانات موجود در کشور این باور نیز وجود داشت که واحد های مختلف دام طیور در کشور باید همگام با افزایش دانش آموخته ها نیز ورود آنان به جرگه متخصصان در راه بکارگیری آنان قدمهای الزام آوری برداشته شود. متاسفانه این مورد محقق نشد نتیجه این شد که با گذشت زمان پر شدن ظرفیت دانشگاهها مراکز تحقیقاتی متخصصین علوم بالینی در مکان یابی محل اشتغال ناموفق ماندند. بودن مواردی مانند هزینه تحصیل دوره تخصصی گذشت زمان به ضرر حضور در بازار کار اختصاصی شدن نگاه در هر رشته هر روز بیش از گذشته سبب دلسردی نسبت به ادامه تحصیلات عالی گردیده است. با ادامه این جریان قطع روند تخصصی در دامپزشکی اجتناب ناپذیر می نماید. در حالیکه بنا به تجربه تاریخی تخصص در علوم تجربی با گذشت زمان امری بلامحال است نیاز به آن از ملزومات علم است. سیر قهقرایی این جریان قطعا به سود کشور نمی باشد. از طرفی همکاری مسالمت آمیز میان خاکریز اول مواجهه با بیمار دامپزشک که همانا دامپزشک عمومی است با متخصصین مربوط بسیار اندک بوده عواملی نظیر ترس از دخالت نفر ثالث در موضوع شریک مالی نیز گاها ترس از برملا شدن اشتباهات ناخواسته موجب قطع حلقه زنجیر تشخیص صحیح موردهای پیچیده شده چه بسا برخی بیماری ها در کشور موجود بوده اما هیچگاه گزارش نمی شوند باری بیشتر را بر دوش سازو کار بهداشت کنترل بیماریها می گذارد. پیشنهاد می گردد با توجه ویژه به این موضوع فراهم بودن شرایط زمینه ای برای اقدامات بالا دستی در جهت الزام آور کردن قوانین موجود در راه رسیدگی به نحوه صدور پروانه های واحدهای دامپروری طیور حتی در جهت بورسیه نمودن دامپزشکان عمومی مورد خواست با توجه به خواست طبیعی دامپزشکان عمومی در جهت اخذ تخصص ارتقا حرفه ای نیز به روز کردن وظایف دامپزشکان عمومی متخصص امکان الزام بکار گیری هر دو قشر در گله ها با تقسیم وظایف منظور نظر برآورده شده در عین حال با توجیه صاحبان صنعت برآورد سود دهی به عینه شدن تحول در گله با استفاده از مشاورت های تخصصی نیزحضور تمام وقت دامپزشکان عمومی با تشریک مساعی در عین تقسیم وظایف, هدف پایانی که بازدهی بیشتر با استفاده از منابع موجود می باشد نیز برآورده گردد. در غیر اینصورت با مسکوت گذاردن اصل موضوع نیافتن راه حل مناسب کلیه ورودیهای تربیت متخصص در سالهای آتی متوقف خواهد شد که به عنوان هشدار جدی در جهت عدم همگامی با سیر طبیعی پیشرفت علم باید تلقی گردد که قطعا خواست هیچ مرجعی در کشور نمی باشد.

نویسندگان

مهدی سخا

دانشیار دانشکده علوم تخصصی دامپزشکی.واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی