مطالعه مقایسه ای میزان باروری حاصل از روش Quick synch با روش های متداول دیگر در یکی ازگاوداری های صنعتی شیری اطراف تبریز

تولید مثل در گله های شیری یکی از مسایل مهمی است که متضمن سود اقتصادی گله میباشد. با بزرگتر شدن گله های شیری در دنیا افزایش تولید شیر به رکوردهای بالای 35 کیلوگرم در روز،بروز علایم فحلی شناسایی گاوهای فحل در گله ها بشدت دچاراختلال گردیده است به همین خاطر محققین به این فکر افتادند تا روشهای تلقیح بدون مشاهده فحلی را جایگزین تلقیح در فحلی مشاهده شده نمایند. Ovo synch یکی از اولین روشهایی بود که در دنیا ارایه شد ولی به دلیل باروری پایین 25 الی 30 در صد با استقبال چندانی همراه نبود.جهت رفع اشکال باروری پایین روش Presynchronization ارایه گردید این روش اگر چه با باروری بالایی(حدود (40% همراه بود ولی با توجه به تعدد تزریقات مشکلات عدیده ای را برای دامپروران بوجود می آورد با هزینه بالایی نیز همراه بود.پایه علمی روش Presynchronization بر این اصل استوار بود که در زمان تزریق PG قبل از GnRH یک جسم زردفعال حساس به پروستاگلاندین بر روی تخمدان وجود داشته باشد. در این تحقیق گاوهای مورد آزمایش به چهار دسته 50 راسی تقسیم شدند که گروه اول شامل گاوهایی بود که بروش تلقیح در فحلی مشاهده شده تلقیح می شدند. گروه دوم بروش Ovo synch گروه سوم بروش Presynchronization تلقیح شدند گاوهای گروه چهارم با استفاده از روش Quick synch به این صورت که با تشخیص جسم زرد فعال از راه معاینه رکتال یک دوز لوتیولیتیک PGF2α تزریق شد و24 ساعت بعد یک میلی گرم استرادیول بنزوات تزریق وتا 48 ساعت بعد در صورت بروز علایم فحلی تلقیح ودر صورت عدم بروز علایم فحلی 48 ساعت بعد از تزریق استرادیول تلقیح شدند. نتایج این بررسی نشان داد که میزان باروری در گروه اول (54%) ،گروه دوم (32%) ،گروه سوم (42%) وگروه چهارم در صورت بروز علایم فحلی(%(45/9 در صورت عدم بروز علایم فحلی (تلقیح زماندار) برابر (23/1%) گزارش گردید ومیزان کل باروری گروه چهارم نیز برابر (40%) بدست آمد.