بررسی اثرات داروهای بیهوشی برجنین،درعمل سزارین

مقدمه: عمل سزارین، یکی از اعمال جراحی شایع می باشد که به منظور خارج کردن جنین در مادرانی که به هر دلیل قادر به انجام عمل زایمان بطور طبیعی نمی باشند انجام می گیرد. از آنجا که در عمل سزارین نجات جان مادر جنین مد نظر می باشد، لزا دقت بیشتری در انتخاب داروی بیهوشی مصرف به اندازه آنها را طلب می کند. داروهای بیهوشی تزریقی: الف) باربیتورات ها؛ به سرعت از سد جفت گذشته تنفس جنین را تضعیف می کنند. مصرف بیش از حد مجاز آنها در هنگام عمل سزارین می تواند باعث وقفه کامل حرکات تنفسی شود. ب) داروهای بیهوشی جدا کننده؛ از قبیل کتامین تایلتامینسریعا از سد جفت عبور کرده باعث کاهش فعالیت های حیاتی جنین می شوند. داروهای بیهوشی استنشاقی: الف) اکسید نیترو، مصرف بیش از 15 دقیقه می تواند منجر به تضعیف سیستم اعصاب مرکزی جنین شود. ب) هالوتان،سریعا در خون جنین ظاهر می شود، باعث شلی رحم مادر شده منجر به خونریزی بعد از زایمان می شود. در صورت استفاده از این دارو، باید عمل جراحی را در صورت امکان سریع تر انجام داد. ب) متوکسی فلوران، حداقل دپرسیون را در نوزاد حداقل شلی رحم را در مادر ایجاد می کند. داروهای بیحسی موضعی:الف) لیدو کایین، هنوز رابطه ای بین میزان دپرسیون نوزاد با غلظت لیدوکایین موجود در خون ورید نافی بدست نیامده است. ب)پروکایین، با مقدار کم غلظت های قابل ملاحظه ای در جنین ایجاد نمی کند. شل کننده های عضلانی محیطی: داروهایی چون سوکسینیل کولین کورونیوم که به مقدار زیاد یونیزه هستند وزن مولکولی بالایی دارند عبور آنها از جفت ضعیف است. داروهای پیش بیهوشی: فنوتیازین ها، الف) آسه پرومازین،سریعا در خون جنین ظاهر شده در صورت مصرف مقدار مجاز، اثرات منفی قابل توجهی ندارد. ب) پرومازین نیز اثراتی مشابه آسه پرومازین دارد. بنزودیازپین ها از قبیل دیازپام، میدازولام و... در خون جنین بیش از خون مادر متمرکز شده حداقل تضعیف تنفسی قلبی- عروقی را ایجاد می کند. آگونیست های آلفا شامل زایلازین، دتومیدین مدتومیدین باعث تضعیف شدید تنفسی هم در مادر هم در جنین می شود مصرف آنها باید با احتیاط اندازه باشد.

کلیدواژه ها:

داروی بیهوشی ، سزارین