استفاده از باکتریهای محرک رشد (PGPR) در کشاورزی راهی موثر در ایجاد مقاومت به تنش های محیطی در گیاهان زراعی و باغی

تنش های محیطی از جمله تنش اسمزی و دمایی موجب واکنشهای فیزیولوژیک و نیز تغییرات مورفولوژیکی در گیاهان زراعی و باغی شده که در نهایت کاهش محصول را به دنبال دارد. امروزه استفاده تجاری از باکتری های محرک رشد در کشاورزی، باغبانی و ایجاد جنگل رونق یافته است. باکتری های محرک رشد نقش مهمی در چرخه بیوشیمیایی ریزوسفر خاک دارند و با پیوستن به ریشه گیاه و همزیستی با آن، بطور مستقیم و غیر مستقیم موجب ارتقاء رشد و بهبود تولید محصولات کشاورزی می شوند. همچنین کاربرد این باکتری ها باعث ایجاد یک مقاومت سیستمیک القایی در گیاهان، نسبت به تنش های زنده و غیر زنده از جمله خشکی و شوری در اکوسیستم های کشاورزی می شود. شکستن هورمون اتیلن با ترشح هورمون آمینو سیکلوپروپان کربوکسیلاز دی آمیناز، ترشح برخی هورمون های رشد گیاهی از قبیل سایتوکنین، اکسین جیبرلین و نیز تسهیل در روند جذب عناصر غذایی خاک توسط ریشه گیاهان از جمله مکانیسم های مورد استفاده توسط این باکتری ها برای بهبود تولید رشد و تولید گیاه است.از این جهت این موضوع می تواند در مدیریت مصرف و بهبود راندمان مصرف آب در کشت گیاهان تاثیر بسزایی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

باکتری محرک رشد ، تنش های محیطی ، هورمون های رشد گیاهی ، آمینو سیکلوپروپان کربوکسیلات دی آمیناز