مدیریت تخلیه اضطراری عابرین پیاده در بحران های شهری

تجارب به دست آمده از بحرانهایی که تعداد زیادی از عابرین پیاده در فرایند تخلیه ناحیه خطرحضور داشتهاند، که منجر به اختلال در تخلیه وسایل نقلیه و کاهش ایمنی عابرین و کندی جریانکلی تخلیه شده است، باعث می شود که موضوع تخلیه ایمن عابرین پیاده به صورتی که کمترین اثر رابر تخلیه ترافیکی داشته باشد، به یکی از موارد مهم در مقوله مدیریت بحران های شهری، بخصوص درکلانشهر تهران تبدیل شود. از منظر مدیریت حمل و نقل شهری، پیش بینی مسیرهای تخلیه وتجهیزات و نیروی انسانی لازم برای انجام عملیات، چگونگی انتقال افراد به نقاط ایمن، تحلیل شرایطبوجود آمده پس از وقوع بحران و ارائه راهکار بهینه با توجه به امکانات موجود از جمله مسئولیت هایمدیران و کارشناسان ترافیک شهری میباشد. در این مقاله ضمن پرداختن به این مسئله، با توجه بهضوابط، دستورالعمل ها، و گزارشات حاصل از تجربیات سایر کشورها در تخلیه اضطراری و مدیریتعابرین پیاده، فاکتورهای موثر بر تخلیه عابرین پیاده تعیین شده و استاندارد عملکرد نیروهایمدیریتی و عملیاتی در رابطه با مدیریت تخلیه اضطراری عابرین پیاده مشخص شده است. رویکردهایمدیریتی ارائه شده، بر اساس شرایط گوناگونی که ممکن است پس از بحران بوجود آید، و به تبع آناهداف استراتژیک تخلیه اضطراری که توسط مدیران مقابله با بحران تعیین خواهد شد، طبقه بندی شده اند.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران شهری ، تخلیه اضطراری ، عابر پیاده