ارایه مدل زمان بندی بهینه سیستم امدادرسانی در شرایط بحران با درنظرگیری ظرفیت حداکثری ناوگان؛ مطالعه موردی: شهر قزوین

جلوگیری از تبدیل بلایای طبیعی به فجایع طبیعی مستلزم بالابردن توان مدیریتی و برنامه ریزی های مدیریت بحران است. بهاین منظور در روند خدمترسانی در چنین حوادثی، ثانیه ها و دقایق نقش به سزایی در نجات انسانها دارند. در این راستا، این پژوهش با درنظرگیری یک بیمارستان و ناوگان امدادرسانی آن، به عنوان ارگان اصلی ارایه خدمات درمانی در شهر قزوین، و نیز بهکارگیری فواصل واقعی مناطق مختلف این شهر از این محل، درصدد بهینه سازی زمان لازم برای انتقال مجروحین در شرایط بحران به بیمارستان در یک زنجیره تامین سه مرحلهای میباشد که ظرفیت ناوگان امدادرسانی نیز در مساله لحاظ شده است. پیچیدگی مساله فوق از نوع NP-hard میباشد. بنابراین پیدا کردن جواب بهینه در زمان معقول، برای مساله با استفاده از روشهای دقیق غیرممکن است. در این مقاله برای حل مساله، از یک الگوریتم ژنتیک پویا دارای کروموزومهایی با ساختار متغیر استفاده میشود. همچنین بهمنظور بررسی صحت نتایج بهدست آمده از این الگوریتم، نتایج با جوابهای روش جستجوی تصادفی مقایسه گردیده است. نتایج، نشان از برتری الگوریتم ژنتیک ارایه شده دارد و نشاندهنده ی کاهش میانگین جوابها در مواردی نظیر افزایش تعداد وسایل امدادی و ظرفیت آنها و کاهش زمان امدادرسانی اولیه و نیز افزایش میانگین جوابها با افزایش تعداد مجروحین است.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، زمان بندی بهینه ، زنجیره تامین ، الگوریتم ژنتیک پویا ، ظرفیت ناوگان