بررسی عملکرد بره های آمیخته حاصل از پایه مادری بلوچی با قوچ های کردی و قره گل

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 636

فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

URDCONF05_019

تاریخ نمایه سازی: 6 شهریور 1399

چکیده مقاله:

هدف از این مطالعه بررسی اثر آمیخته گری بر عملکرد قبل و بعد از شیرگیری صفات رشد بره های خالص بلوچی و آمیخته بود. در اینتحقیق از سه گروه ژنتیکی، بره های خالص بلوچی (BB)، آمیخته بلوچی- کردی (BK) و آمیخته بلوچی قره گل (BG) استفاده گردید.عملکرد تولید مثلی میش ها و نیز عملکرد قبل ازشیرگیری بره ها برآورد گردید. پرواربندی بره ها پس از شیرگیری به مدت 90 روز انجامشد. جیره های غذایی تنظیم شده از نظر انرژی متابولیسمی و ترکیبات شیمیایی مشابه هم بودند که به صورت کاملا مخلوط روزانه دردو نوبت به طو آزاد در اختیار بره ها قرارداده شد. وزن تولد و شیرگیری بره ها به طور معنی داری تحت تاثیرگروه های ژنتیکی قرارگرفت(p<0/05). بره های حاصل از تلاقی میش های بلوچی و قوچ های کردی دارای بالاترین و بره های حاصل از تلاقی میش ها و قوچ هایبلوچی دارای کمترین وزن تولد بودند (به ترتیب 82 / 4 در مقابل 94 / 3 کیلوگرم). براساس نتایج، بره های آمیخته بلوچی- کردی و بلوچی قره گل نسبت به بره های خالص بلوچی افزایش وزن روزانه بالاتری قبل از شیرگیری داشتند (p<0/05). میانگین وزن زندهبره های پرواری آمیخته بلوچی- قره گل و بلوچی- کردی در مقایسه با بره های خالص بلوچی به طور معنی داری بالاتر به دست آمد (بهترتیب 90 / 41 و 85 / 45 در مقابل 70 / 36 کیلوگرم). نتایج نشان داد که میزان ماده خشک مصرفی بره ها در طی دوره پروار به طورمعنی داری تحت تاثیر گروه های ژنتیکی قرارگرفته است (p<0/05). ولی افزایش وزن روزانه بره ها و ضریب تبدیل غذایی در طول دورهپروار تحت تاثیر قرارنگرفتند (p> 0/05). اما بلحاظ عددی بره های آمیخته بلوچی قره گل دارای کمترین ضریب تبدیل غذایی (84 / 7)و بره های خالص بلوچی دارای بالاترین ضریب تبدیل غذایی (53 / 10) بودند. تلاقی قوچ های کردی و قره گل با میش های بلوچی موجببهبود معنی داری در افزایش وزن روزانه بره های آمیخته در مرحله شیرخوارگی گردید. به طورکلی نتایج حاصل از این پژوهش نشان دادکه آمیخته گری بر صفات رشد تاثیر مثبت داشته است.

نویسندگان

سیداکبر شیری

عضو هیات علمی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی، سازمات تحقیقات ، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران