شهر هوشمند

مفهوم شهر هوشمند بر ساختار، سامانه و هویت آبادی هایی دلالت دارد که فن آوری ارتباطات از دور به آنها حیات می بخشد. در اینمجتمع های زیستی ارتباطات و فعالیت های متداول حقیقی و واقعی عمدتا مجازی می شوند. نتیجتا فرمم و فضاها نیز قالب های هندسی،ادراکی و مفهومی جدید پیدا می کنند. کار از دور، خرید از دور، بانکداری هوشمندی، آموزش و درمان از دور نمونه عملی و مصداقفعالیت هایی هستند که ضمن فراهم آوردن زمینه آزادی بیشتر وقت مردم و فضاهای شهری سامانه های موجود واحد کلی شهر وعرصه های همگانی را دگرگون می سازند. برنامه ریزان و طراحان شهری نه تنها با مسایل و پدیده های جدید ی در فرآیند شهر سازی،به ویژه طراحی محله های مسکونی، شبکه راهها و مکان های همگانی، مواجه می شوند، بلکه به سوی مجازی کردن قالب فعالیت فرایند شهرسازی پیش می روند. به کار گیری ساز و کارهای سخت افزاری و نرم افزاری شهر هوشمند برای کشوری چون ایران که شهرهای آن بینمرحله گذار از الگوهای سنتی و مدرن و فرامدرن سرگردان هستند، الزامی است. اما زمینه های موجود برای حرکت در این مسیر از نارسایی های زیادی بر خوردار است که می باید ضمن رسیدن به یک آگاهی درست از آن، راهکاریابی سنجیده ای را پی گرفتند.

کلیدواژه ها:

شهر هوشمند ، فن آوری اطلاعات و ارتباطات ، ابرنقشه الکترونیکی ، فضای مجازی ، شهروند الکترونیک ، شهر هوشمند ، ارتباط از دور ، برنامه ریزی و طراحی شهری مجازی ، کار از دور ، بانکداری هوشمندی ، آموزش و درمان از دور ، فضاهای سایبری ، آبادی های مجازی ، فضاهای مجازی