تامین خدمات فرهنگی و آموزشی در اراضی وقفی و مسائل فنی و حقوقی آن

اراضی وقفی، اراضی است که بر حسب نیت واقفین و خیرین، نحوه استفاده و نوع کاربری آنها در وقف نامه ها مشخص گردیده است. متاسفانه عدم توجه یا عدم آگاهی نسبت به موقعیت و نیت خیرخواهانه واقفین در طرح های توسعه شهری سبب گردیده است که در این اراضی متناسب با نیازهای شهری، کاربری خاصی پیشنهاد گردد. این پیشنهاد ممکن است در تعارض با نیت واقف بوده و موجبات عدم اجرای طرح توسعه شهری را فراهم آورد. از سویی دیگر واقفین نیز به نیازهای شهری آگاهی کافی را نداشته و ممکن است که اراضی خود را به مصارفی اختصاص دهند که متناسب با نیازمندی شهر نباشد. در این مقاله سعی شده پس از طرح مساله و بیان پیشینه تحقیق، در بخش سوم، ادبیات و مبانی نظری بیان شود. در مطالعات نظری به بررسی تاثیرات مستقیم و غیرمستقیم وقف بر توسعه علم و دانش، بررسی حقوقی تامین خدمات فرهنگی و آموزشی در اراضی وقفی و نگرش طرحهای توسعه شهری نسبت به تامین خدمات آموزشی و فرهنگی مطرح گردیده است. در بخش بعدی روش شناسی تحقیق ارائه شده است، روش تحقیق مقاله، توصیفی - تحلیلی است و هدف آن کاربردی است. جمع آوری اطلاعات از طریق مصاحبه نیمه ساختمند انجام شده است. افراد مورد مصاحبه از میان مسئولین سازمانهای توسعه شهری، کارشناسان حقوقی و شهرسازی و وکلا به صورت هدفمند انتخاب شده اند. لازم بذکر است که افراد پاسخگو دارای سطوح مسئولیتی و تحصیلی متفاوتی هستند و موقعیت جغرافیایی فعالیت آنها متفاوت می باشد. نتایج مصاحبه با این متخصصین در بخش پنجم در قالب ارائه نتایج ارائه گردیده است و در بخش پایانی مقاله جمع بندی و نتیجه گیری نگارندگان در قالب سه اقدام هماهنگ سازی، همگام سازی و آگاه سازی مطرح شده است.

کلیدواژه ها:

اراضی وقفی ، خدمات فرهنگی و اجتماعی