تاثیر کاربرد خاکی و محلول پاشی روی بر مولفه های پر شدن دانه، عملکرد دانه و برخی صفات بیوشیمیایی گندم تحت تنش شوری

به منظور بررسی تاثیر مصرف خاکی و محلول پاشی روی بر محتوای کلروفیل و عملکرد دانه گندم در شرایط شوری خاک آزمایشیدر سال 1397 به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار در گلخانه پژوهشی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل شوری خاک در چهار سطح (سطح شاهد و اعمال شوری های 30، 60 و 90 میلی مولار در خاک)، از نمک کلرید سدیم و فاکتور دوم شامل کاربرد سولفات روی و نانواکسید روی (شاهد (عدم کاربرد روی)، مصرف خاکی سولفات روی، محلول پاشی نانواکسید روی و مصرف خاکی و محلول پاشی روی) بود. نتایج نشان داد مصرف خاکی و محلول-پاشی روی و عدم شوری خاک موجب افزایش عملکرد دانه، وزن تک بذر، سرعت پر شدن دانه، طول دوره و دوره موثر پر شدن دانه (به ترتیب 56/47، 45/72، 20/20 و 22/29 %) نسبت به شرایط عدم کاربرد روی در شوری 90 میلی مولار خاک شد. همچنین کاربرد روی موجب کاهش محتوای پراکسید هیدروژن و مالون دی آلدهید در شرایط شوری خاک شد.

کلیدواژه ها:

سرعت پر شدن دانه ، پراکسید هیدروژن ، ریزمغذی روی ، مالون دی آلدهید