تحلیل پتانسیل شهری جهت مکانیابی سایت اسکان موقت بهنگام زلزله (مطالعه موردی: شهر زاهدان)

اصولا مخاطرات محیطی سالانه خسارات مالی و جانی فراوانی به همراه می آورد و یکی از ضروری ترین اقدامات در اینزمینه، بکارگیری اصول مدیریت بحران میباشد. اولین و مهمترین نیاز اساسی آسیب دیدگان ناشی از مخاطرات محیطیداشتن یک سرپناه میباشد و در واقع اسکان موقت از جمله اقدامات مهم مدیریت بحران است. بدین منظور در این پژوهشبه مکانیابی بهینه سایتهای اسکان موقت شهر زاهدان با استفاده از مدل ANP ، AHP پرداخته شده است. اطلاعاتمورد نیاز از طریق نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1390، طرح های جامع و تفصیلی شهر و سایر یافته هایمرتبط با موضوع اخذ گردیده است. بمنظور تحلیل داده ها از نرم افزارهای Exprt Choice ، ARC GIS ، Super Decisions استفاده شده است. پس از تعیین معیارهای موثر در امر مکانیابی اسکان موقت به تهیه لایه ها و نقشه هایمختلف شامل شش لایه تراکم جمعیت، سازگاری کاربریها، دسترسی به راه، مراکز درمانی، مراکز انتظامی و ایستگاه هایآتشنشانی اقدام شد، سپس نقشه مکان های مناسب جهت اسکان موقت تهیه و با تلفیق این لایه ها به ارایه نقشه نهاییتدقیق شده مکانیابی بهینه پایگاه های اسکان موقت در زاهدان اقدام شد و فضاهای باز موجود در شهر بر روی نقشه حاصلمنطبق گردید . نتایج حاصل از تحلیل یافته ها بیانگر آن است که در مجموع 402 هکتار از اراضی شهری متشکل از پارک،مراکز آموزشی دارای فضای باز، زمین ورزشی و چند قطعه اراضی بایر به عنوان بهترین مکانها و با سازگاری بسیار بالا بهعنوان سایت های اسکان موقت قابل برنامه ریزی می باشند.

کلیدواژه ها:

اسکان موقت ، توان های شهری ، مکانیابی ، شهر زاهدان