انقلاب اسلامی و محمد رضا پهلوی

یکی از موضوعات مهم پیرامون انقلاب اسلامی ایران نحوۀ تعامل محمدرضا پهلوی (شاه سابق) با آن می باشد. با توجه به اینکه در سال های منتهی نه آغاز نهضت اسلامی آه نهایتا منجر به پیروزی انقلاب و سقوط نظام پهلوی گردید ، شاه سابق بدل به رهبری بلامنازع گردیده و لاجرم تمامی تصمیمات سیاسی اعم از عرصه داخلی یا بین المللی به او منتهی می گردید ، نحوه تعامل او با انقلاب بسیار مهم است . این مقاله سودای آن را دارد تا به بررسی اجمالی استنباط شاه سابق از بحرانی که رژیمش در دست کم یا سال آخر حکومتش با آن مواجه شده بود بپردازد . به عنوان شخص اول مملکت ، این محمدرضا پهلوی بود که نه تنها سیاست های کلان کشورش را اعم از اقتصادی ، سیاسی و اجتماعی تا عرصه بین المللی و رابطه با همسایگان ایران را در دست داشته و هدایت می کرد ، بلکه بسیاری از تصمیمات خرد و کم اهمیت نیز بدون اذن و یا دست کم هماهنگی و تاییئ وی به اجرا در نمی آمد . بنابراین درک شاه از بحران که رژیمش با آن روبرو شده بود و در نتیجه واکنش ، رویکرد و «چه باید کرد» او در رویارویی با بحران یا به تعبیر دیگر نهضتی که منجر به انقلاب اسلامی گردید ، کلید فهم یکی از اساسی ترین جنبه های انقلاب اسلامی ایران می باشد .

کلیدواژه ها:

ایران ، انقلاب اسلامی ، محمدرضا پهلوی ، آمریکا ، جیمی کارتر ، دموکرات ها ، امام خمینی ، حقوق بشر ، نهضت اسلامی ، انقلاب سفید