انقلاب اسلامی ایران و بازتاب آن بر جامعه عراق

انقلاب اسلامی ایران با شعار و هدف حاکمیت اسلام و نفی استبداد داخلی و استعمار خارجی به پیروزی رسید . طبیعی است این انقلاب در اولویت کانون توجه «. در پیدایش مبارزه و انگیزه از سایر انقلابات جداست » این انقلاب کشورهای همسایه قرار میگرفت. کشور عراق با داشتن دو پتانسیل نرم افزاری و سخت افزاری، بالاترین میزان تأثیر پذیری در بین کشورهای همسایه و جهان اسلام را داشت. این مقاله به دنبال پاسخ به این سؤال است که تأثیر انقلاب اسلامی را بر جامعه عراق بررسی کند، از حیث اولاً بر تودهها از این جهت که انقلاب با دو مشخصه مردمی و دین خود نزد کسانی که با روشی انقلابی و از نوع اسلامی آن به دنبال حل و فصل مسائل اساسی کشور و جامعه خود بودهاند، الهام بخش تلقی می شد. ثانیاً بر نخبگان که مواجه شدن با رکود فکری پس از تجربه و به بن بست رسیدن اندیشه های ناسیونالیسم عربی، لیبرالیسم غربی و کمونیسم شرقی و انتخاب اسلام به عنوان ایدئولوژی حکومت و روش مبارزه، منجر به تحول در طرز تفکر و استراتژی آنها شد. از طرفی پاسخ دولت عراق را به این تحول تبیین کند، نگارنده معتقد است واکنش جامعه عراق به انقلاب مثبت بوده، اما دولت عراق با احساس خطر جدی این ارتباط را قطع کرده و به روشهای گوناگون در صدد مقابله با آن بر آمد، این پاسخ ها تغییرات اساسی در سطح داخلی و منطقه ای برای دو کشور به همراه داشت. در این مقاله نگارنده سعی دارد از مشاهدات شخصی خود که ساکن نجف بوده است: تأثیرات و تغییرات حاصله در سطح جامعه عراق را بیان دارد.

کلیدواژه ها:

ناسیونالیسم رادیکال آرمانگرای غرب ، حزب الدعوه ، گفتمان دینی ، مؤلفه های هویت شیعیان ، نفوذپذیری نرم افزاری ، نفوذپذیری سخت افزاری ، صدور انقلاب ، مرجعیت شیعه ، حزوه علمیه نجف