محوطه امامزاده؛ استقراری نویافته از دوران اشکانی و ساسانی در جنوب غرب خراسان رضوی (شهرستان بردسکن)

دشت بردسکن که حاصل آبرفت رودخانه های فصلی است در بخش جنوب غربی خراسان رضوی قرار دارد. این منطقه به استناد منابع تاریخی دوران اسلامی، با برخورداری از اقلیم و راه های ارتباطی مناسب، یکی از مراکز مهم فرهنگی تاریخی خراسان بوده است، با این وجود اطلاعات باستان شناختی از دوران تاریخی در این بخش از خراسان بسیار محدود است. محوطه امامزاده به مساحت 77 هکتار در جنوب روستای مراندیز، قرار دارد. با گردآوری داده های فرهنگی در بررسی میدانی و مطالعات کتابخانه ای، وجود استقراری از دوران تاریخی با گاهنگاری احتمالی اشکانی و ساسانی در این محوطه مشخص گردید. موضوع مهمی که می تواند آغازی بر مطالعات مربوط به دوران تاریخی در جنوب غرب خراسان رضوی باشد. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و استناد به یافته های میدانی و جستجوی منابع کتابخانه ای، با ثبت ویژگی های توپوگرافی و محیطی محوطه صورت پذیرفته است. در این مقاله پس از معرفی ویژگی های شاخص سفالی جمع آوری شده از سطح محوطه، با انجام مطالعات تطبیقی تاریخ گذاری نسبی انجام شده است که نتیجه آن اشکانی و ساسانی بودن محوطه امامزاده است

کلیدواژه ها:

محوطه امامزاده ، دوره ساسانی در بردسکن ، دوره اشکانی ، شمال شرقی ایران