نشان های نمادین در نقش برجسته ها و گچبری های ساسانی

نشان های نمادین همواره در طول تاریخ جزء جدایی ناپذیر آثار هنری همچون نقش برجسته ها، پلاکها، سکه ها، ظروف زرین و سیمین و مفرغین و چیزهایی از این دست بوده است که مفاهیم ارزنده ای در زمینه فرهنگ، هنر و حتی ساختارهای اجتماعی و سیاسی و اقتصادی یک حکومت در این آثار نهفته و نهان است. هنرمندان در بار با توجه به باورهایشان با آفرینش اثر هنری، به بیانی رمزی و نمادین می پرداخته اند که پیام ها و ارزش هایی در درون این آثار هنری نهفته است. با نگاهی ژرف به تاریخ مردمان باستان، به این مهم دست می یابیم که بخش اعظمی از اعتقادات و باورهای مردم را خدایان و نیز اسطوره های آن دوران تشکیل می دادند. در دوره ساسانی نیز نشان های نمادین در بیشینه آثار هنری به جامانده از دوره ساسانی همچون نقش برجسته، گچبری سکه، سفال و چیزهایی از این دست دیده می شود. در این مقاله نشان های نمادین در گچبری ها و نقش برجسته های دوره ساسانی بررسی و واکاوی می شوند. نخست به توصیف نقش های مورد نظر یافت شده از کاوش ها و بررسی های باستان شناسی پرداخته می شود و در ادامه تحلیل و واکاوی این نشان ها با توجه به باورهای دینی دوره ساسانی انجام خواهد شد. این پژوهش نشان می دهد که بیشینه نشان های نمادین موجود در گچبری ها و نقش برجسته های دوره ساسانی ریشه دینی و آیینی داشته اند

کلیدواژه ها:

نقش نمادین ، ساسانی ، گچ بری ، نقش برجسته