معماری روستایی گیلان از منظر پدیدار شناسی هرمنوتیک

بررسی و تفسیر در این نوشتار بر پدیدارشناسی هرمنوتیکی استوار است که ما آن را به طور خاص با پدیدارشناسی هایدگری می شناسیم. پدیدارشناسی با این دید، توصیف و تفسیر چگونگی تجربه انسان و انتخاب های وی در جهان است. البته این توصیف معنای دقیق همانند نتایجی که در علوم تجربی با آن سر و کار داریم ندارد؛ بلکه تلاشی است برای وضوح بخشی به چگونگی نسبت برقرار کردن انسان و بودگی وی در جهان. در این مقاله توصیف پدیدار شناسانه ای از تجربه انسان ساکن در منطقه گیلان ارائه می شود که در ارتباط با چگونگی طراحی فضاهای خانه های روستایی وی قرار دارد. بنابراین روش تحقیق از نوع تحلیل کیفی مبتنی بر مطالعه موردی است که در این راستا یک خانه روستایی با نام محتشم طلب به عنوان نمونه انتخاب شده است. مهم ترین نتایجی که در راستای این تفسیر پدیدارشناسانه بدست می آید حاکی از این است که نوع ساخت مکان ها و طراحی فضاهایی که به واسطه ساخت این مکان ها شکل گرفته اند، نشان از سکونتی دارد که مردمان این سرزمین با آن زیسته اند. همچنین نسبت تنگاتنگی که بین نحوه زندگی و تفکر مردمان این سرزمین با چگونگی معماری آن ها وجود دارد، حضور را برای پدیده ها از جمله انسان فراهم کرده است تا بتواند زیستن شاعرانه را به آشکارترین نوع خود در این اماکن تجربه کند

کلیدواژه ها:

پدیدارشناسی هرمنوتیکی ، سکونت کردن ، شاعرانه زیستن ، حضور ، معماری روستایی گیلان.