بررسی تاثیر نظم شهرسازی سنتی ایران بر زیبایی شناسی فضای شهری(نمونه موردی میدان امام اصفهان)

امروزه عدم شناخت اصول پایه و معیارهای زیبایی شناسی در روند طراحی و ساخت و سازهای شهری، از عمده موانع در مسیر زیباسازی سیما و منظر شهری می باشد در حالی که همین اصول به وفور در معماری گذشته ی کشورمان مورد استفاده قرار گرفته است. معماری و شهرسازی گذشته ایران زمین که همواره با تکیه بر خلاقیت و خصائص پایدار از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده، در عصر حاضر در اثر مواجه باعوامل متعدد؛ بویژه تأثیر پذیری از مظاهر تمدن صنعتی شده ی غرب از اصل خویش فاصله گرفته و در صورتی غیر بومی و در برخی مواقع تنزل یافته است. اصول حاکم بر شهرسازی سنتی ایران، ریشه در فرهنگ و اندیشه های این مرز و بوم دارد. اصل نظم به عنوان یکی از اصول معنوی، به خوبی در شهرسازی سنتی ایران کالبد یافته و می تواند پایه محکمی برای تداوم این فرهنگ غنی باشد. این مقاله به تحلیل اصول نمایش دهنده ی نظام و تاثیر آن بر زیبایی شناسی فضای شهری پرداخته است . این ارزیابی بر اساس بررسی چگونگی نمایش نظم در بناهای مجاور میدان امام اصفهان که به عنوان یکی از بناهای ارزشمند شهرسازی سنتی ایران تلقی می شود شکل گرفته و به نظر می رسد به عنوان روشی جهت تحلیل زیبایی در منظر شهری،می تواند در طراحی شهری مورد استفاده قرار گیرد . هدف این پژوهش، ارائه نوعی روش شناسی( متدولوژی ) بوسیله تحلیل های تصویری و توصیفی، جهت سنجش کیفیت نظم بر زیبایی شناسی، در بناهای واقع در جدارهای شهر و تلفیق آن با سایر معیار های زیبایی می باشد. در این مقاله، ابتدا به بررسی مفاهیم و تعاریف اولیه که حاصل مطالعات اسنادی و کتابخانه ای می باشد، پرداخته می شود سپس با استخراج مجموعه ای از معیارها و شاخص ها در ارتباط با مفاهیم نظم ، بناهای مجاور میدان امام اصفهان مورد مطالعه قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

زیبایی شناسی ، فضای شهری ، زیبایی شناسی و فضای شهری ، شهرسازی سنتی ، نظم