تعیین حد مجاز کاهش مقدار آب آبیاری در مراحل مختلف رشد چغندرقند در استان خراسان

آب یکی از مهمترین عوامل محدود کننده تولید چغندرقند در استان خراسان می باشد. بررسی اثرات تنش رطوبتی در مراحل مختلف رشد چغندرقند تاثیر آن بر صفات کمی و کیفی چغندرقند اهمیت زیادی دارد. به منظور بررسی اثرات تعیین حد مجاز تخلیه رطوبتی در مراحل رشد چغندرقند، آزمایشی در مرکز رشد چغندرقند، آزمایشی در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان اجرا شد که در آن تیمارهای تخلیه رطوبتی 70-65 و 90-85 درصد تخلیه رطوبت د رچهارمرحله رشد چغندرقند الف – شاخص سطح برگ 1 ب- شاخص سطح برگ 2 ج- شاخص سطح برگ 3-5 د- مرحله شروع کاهش شاخص سطح برگ تا برداشت و یک تیمار شاهد در تخلیه رطوبتی 40-50 درصد مورد مقایسه قرار گرفت. آزمایش در قالب طرح بلوک کامل تصادفی درچهار تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که اختلاف بین تیمارها از نظر عملکرد ریشه و قند، درصد قند خالص، و کارایی مصرف آب در سطح 10 درصد معنی دار بود. میانگین حجم آب مصرفی در تیمارهای 70-65)11-S درصد تخلیه رطوبت) و 90-85)12-S درصد تخلیه رطوبت خاک) به ترتیب 12996 و 14187 متر مکعب در هکتار بود. که نسبت به تیمار شاهد (15265 متر مکعب در هکتار) که در تمام مراحل رشد موقعی که رطوبت خاک به 50-45 درصد می رسید آبیار می شد. کمتر آب مصرف نمودند. بالاترین عملکرد ریشه مربوط در تیمار 12-S1 مشاهده شد. در این تیمار عملکرد ریشه 92/77 تن در هکتار بیشترین مقدار را دارا بود و از نظر عملکرد ریشه با تیمارهای I2-T5,I1-S4, I1-S3 , I1-S2, I1-S2, I1S1 و I2S4 در یک گروه آماری قرار داشت. کمترین عملکرد ریشه با 72/65 تن در هکتار مربوط به تیمار آبیاری در تخلیه رطوبتی 85-90% در مرحله 3 (I2-S3) بود که با تمار (I2-S2) در یک گروه آماری قرار داشت. بالاترین کارایی مصرف آب بر اساس عملکرد ریشه با 6/86 کیلوگرم بر متر مکعب آب مصرفی مربوط به تیمار I2-S4 بود و کمترین کارایی مصرف آب بر اساس عملکرد در سال 5/22 کیلوگرم ریشه بر متر مکعب آب مصرفی مربوط به تیمار I2-S2 بود. بین تیمارها از نظر میزان قند ملاس اختلاف معنی داری در سطح 10% وجود داشت بالاترین میزان قند ملاس در تیمارهای I2-S4 , I1-S3 به ترتیب با 4/36 و 4/38 درصد بدست امد.

کلیدواژه ها:

چغندر قند ، کم آبیاری ، مراحل رشد