ارزیابی روشهای زمین آماری و تیسن در برآورد تغییرات منطقه ای تبخیر و تعرق پتانسیل - مطالعه موردی استان همدان
محل انتشار: نهمین سمینار سراسری آبیاری و کاهش تبخیر
سال انتشار: 1386
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,765
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ABYARI09_066
تاریخ نمایه سازی: 21 مهر 1386
چکیده مقاله:
تبخیر و تعرق یکی ازمولفه های اصلی گردش آن در طبیعت است که باعث برگشت آب از سطح زمین به اتمسفر می گردد ونقش آن در مطالعات منابع آب و پایش خشکسالی حائز اهمیت است. درمطالعات منطقه ای نیاز به بررسیی تغییر پذیری مکانی و زمانی آن می باشد، اما به علت توزیع و تراکم نامناسب ایستگاه های هواشناسی امکان بررسی دقیق تغییراتمنطقه ای آن نمی باشد. بنابراین ضرورت دارد تا مقادیر تبخیر و تعرق پتانسیل را در نقاط فاقد آمار معین برآورد و آن را از حالت نقطه ای به منطقه ای تعمیم داد. برای این منظور روشهای متعددی از جمله روشهای آمار کلاسیک، میانگین حسابی و رگرسیونی وجود دارد که از دقت مطلوبی برخوردار نمی باشند. از دیگر روش هایی که امکان برآورد تبخیر و تعرق را در مقیاس منقه ای فراهم می سازد، روش های درون یابی تیسن و زمین آماتر می باشد. در این روش ها برای برآورد و تعمیم متغیر علاوه بر مقدار آن در ایستگاه اندازه گیری رابطه آن با مقدار و موقعیت متغیر در سایر ایستگاه های دیگر در نظر گرفته میشود. در این تحقیق از آمار 16 ایستگاه هواشناسی سینوپتیک، و کلیماتولوژی موجود در سطح منطقه همدان استفاده شد و تبخیر و تعرق پتانسیل ماهانه و سالانه کلیه ایستگاه ها توسط دو روش پنمن مانیس و تورنت وایت تعیین گردید. از میان روش های زمین آماری موجود، روش کریجینگ ، کوکریجینگ و فاصله وزنی معکوس استفاده شد. ارزیابی نتایج و انتخاب مناسب ترین روش زمین آماری بر اساس دو معیار خطا سنجی و خطای انحراف از (MABE) انجام شده است. بر اساس موقعیت مکانی ایستگاه ها نیز پهنه بندی و تعرق پتانسیل بر اساس روش تیسن انجام گرفت. ارزیابی بین روش های زمین آمار و تیسن از طریق بررسی بزرگی ومیزان خطای حاصل از تفاوت مقادیر مشاهده شده و پیش بینی شده توسط چهار معیار، ضریب تبیین، ریشه میانگین مربعات خطا و میانگین قدر مطلق خطا و کنترل توزیع مکانی قدر مطلق خطا صورت پذیرفت. نتایج بدست امده نشان داد که روش کریجینگ در مقیاس ماهانه و روش فاصله وزنی معکوس درمقیاس سالانه نتایج مطلوب تری را ارائه می دهند. همچنین بررسی ها بین دو روش درون یابی نشان داد که در مقیاس ماهانه تفاوت شاخص های آماری بین دو روش بیشتر از مقیاس سالانه است و استفاده از روش تیسن مناسب نمی باشد اما درمقیاس سالانه با توجه به سهولت کاربرد روش تیسن، با در نظر گرفتن دقت مورد نیاز امکان استفاده از روش تیسن می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمدهادی نظری فر
کارشناس پژوهشی گروه مهندسی آبیاری و زهکشی پردیس ابوریحان ، دانشگاه تهران
کیوان سیفی
محقق موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی (مرکز ورامین)
رضوانه مومنی
کارشناس پژوهشی گروه مهندسی آبیاری و زهکشی پردیس ابوریحان - دانشگاه تهر
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :