برآورد آبدهی در حوزه های فاقد آمار بهروش ایکر و جاستین (مطالعه موردی حوزه آبخیز رودخانه های اعلاء و رود زرد)

آبدهی به عنوان یکی از اصلی ترین عناصر هیدرولوژیکی از مهمترین شاخص های بیلان آبی یک حوزه محسوب می گردد. به همین دلیل در رودخانه های مهم میزان آبدهی، در ایستگاه هیدرومتری به صورت روزانه اندازه گیری و ثبت می گردد. ولی به علت وجود رودخانه های زیاد در کشور و هزینه بر بودن احداث ایستگاه هیدرومتری امکان اندازه گیری ابدهی بر روی همه رودخانه ها وجود ندارد. بنابراین براورد ابدهی این رودخانه ها یکی از نیازهای اساسی پروژه های منابع آب می باشد. از طرف دیگر برای برآورد ابدهی رودخانه ها روش های تجربی مختلفی ارائه شده اند که بسیاری از انها برای مناطق خاصی پیشنهاد گردیده اند و استفاده از آنها در مناطق دیگر بایستی با تامل بیشتری صورت گیرد. در این تحقیق دو روش تجربی ایکر وجاستین برای براورد آبدهی سرشاخه های رودخانه رودزردد مورد بررسی قرار گرفت و نتایج دو روش با مقادیر مشاهداتی ایستگاه مبنا مقایسه گردید. به منظو راخذ نتایج دقیق تر وکاهش خطای برآورد ابتدا ضرایب منطقه ای روش های مذکور بر اساس داده های مشاهداتی ایستگاه های آب سنجی ماشین هفتگل، پل منجیق و جوکنک که دارای امار ثبت شده نسبتا طولانی مدت و دقیق می باشد واسنجی گردید. نتایج نشان میدهد که برآورد آبدهی از روش ایکر بیشتر از مقادیر مشاهداتی و از روش جاستین کمتر از مقادیر مشاهداتی می باشد. همچنین خطای براورد شده درروش ایکر به طور متوسط 8/3 درصد و از روش جاستین 10/3 درصد است.

کلیدواژه ها:

آبدهی ، منابع آب ، روش های تجربی ، حوزه آبخیز اعلاء و رودزرد