ارزیابی سیستمهای آبیاری بارانی در شرایط جوی متفاوت در منطقه ابهر

با گذشت چند درجه سال از اجرای سیستم های آبیاری تحت فشار و مقبول واقع شدن آن در بین کشاورزان در استان زنجان به جا خوهد بودکه به بررسی و ارزیابی عملکرد این سیستم ها پرداخته شود تا نکات مثبت و منفی هر طرح مشخص شده و از این نکات برای طراحی و اجرای طرح های آینده استفاده گردد و د هر سیستم اعمال مدیریت های مناسب بهینه شده و راندمان ابیاری بالا رود. در این تحقیق 3 نوع سیستم آبیاری بارانی کلاسیک ثابت با آبپاش متحرک و2 نوع سیستم آبیاری بارانی ویل موو در شهرستان ابهر به عنوان نمونه انتخاب ومورد ارزیابی قرار گرفت. مقادیر ضریب یکنواختی CU یکنواختی توزیع DU، راندمان پتانسیل کاربرد PELQ ، راندمان واقعی کاربرد AELQ در سیستمهای آبیاری در شرایط آزمایش بدون باد به ترتیب 71/52، 55/54 ، 50/06 و 50/06 درصد و در شرایط باد شدید، به ترتیب 56/94ف 37/83، 25/57 و 25/57 درصد محاسبه شدند.بر اساس جداول مربوطه ملاحظه می گردد که پارامترهار فوق در سیستمهای ویل موو بهطو قابل ملاحظه ای بیشتر از سیستمهای کلاسیک در این مطالعه می باشد. به طور کلی می توان گفت که مشکلات اصلی طرح های آبیاری بارانی عدم دقت در طراحی و اجرا که از جمله می تاون به پایین بودن یکنواختی توزیع آبپاشها در شرایط بادی شدید، نامناسب بودن فشار و توزیع غیر یکنواخت آن، فواصل نامناسب آبپاشها، طول نامناسب لوله های جانبی اشاره نمود و همچنین عدم مدیریت و نگهداری صحیح از سیستمها و بکار بردن وسایل باکیفیت نامناسب بوده است.

کلیدواژه ها:

آبیاری بارانی ، کلاسیک ثابت ، ویل موو ، ارزیابی یکنواختی توزیع ، راندمان پتانسیل