تعیین میزان تبخیر و تعرق پتانسیل گیاه مرجع(چمن) در منطقه مغان

به منظور تعیین تبخیر- تعرق گیاه مرجع در شرایط آب و هوایی مغان، یک دستگاه لایسیمتر زهکش دار به کشت چمن اختصاص یافت. هر سال، پارامترهای مورد نیاز در فرمول بیلان آبی خاک داخل لایسیمتر با اندازه گیری مستقیم بدست می آمد و میزان آب مصرفی برای دوره های 10 روزه تعیین می گردید. ضمنا در هر دوره، با استفاده از روابط تجربی تبخیر و تعرق گیاه مرجع بصورت غیر مستقیم تعیین می گردید. مقایسه اندازه گیری مستقیم و بر آوردهای تجربی نشان داد که روش های مبتنی بر دما در مقایسه با روش های مبتنی بر تشعشع نتایج بهتری را حاصل می نمایند. همچنین به استثنای روش پنمن- فائو، بین سایر روش ها و لایسیمتر اختلاف معنی دار موجود نمی باشد و روش پنمن- مانتیث- فائو نسبت به سایر روشها، تخمین های مناسب تری را برای دوره های ده روزه حاصل می نماید. در دوره های زمانی گرم که دما بین 23 تا 29 درجه سانتیگراد می باشد، روش بلانی-کریدل- فائو برآوردهای مناسب تری را حاصل می کند، اما در دوره های زمانی نسبتا سرد که دما بین 12 تا 23 درجه سانتیگراد می باشد، روش تشت تبخیر(با ضرایب محاسبه شده بروش فائو) برآوردهای دقیق تری را حاصل می کند. متوسط تبخیر- تعرق گیاه مرجع(چمن) از اول اردیبهشت تا دهم آبان 969 میلیمتر می باشد و بهترین مدل فیت شده برای منطقه عبارت است از: [فرمول در متن اصلی مقاله]

کلیدواژه ها:

تبخیر- تعرق ، گیاه مرجع(چمن) ، لایسیمتر ، ضریب تشت