آبخیزداری و رویکرد آن به کاهش پدیده خشکسالی درکشور

در یک تعریف بسیط و عام ، ابخیزداری عبارت است از مدیریت حوزه آبخیز بر اساس اهداف معیین شده در آبخیز . امروزه با توجه به تعدد کاربری ها و پیچیدگی دخالت های انسان در یک حوزه بر اساس جدیدترین اصول مدیریت آبخیز داری یک فرآیند رفت برگشتی برای برنامه ریزی یکپارچه و مدیریت هماهنگ کلیه منابع موجود در یک آبخیز به منظور بهینه سازی تولید محصولات و خدمات به منابع پایه (آب و خاک) می باشد. توزیع نا مناسب بارندگی ، کاهش بارندگی های سالانه نسبت به میانگین بلند مدت(خشکسالی از جمله عوامل و عوارضی است که در قانون طبیعت وجود دارد و به نسبت نیاز انسان ، شدت و ضعف آن نمایان می شود . بنابراین باید اصل محدودیت منابع آب در عمل اعتقاد پیدا کرد و به پدیده خشکسالی به عنوان واقعیتی که اتفاق می افتد حدود و ثغور آن را شناسائی و برای کاهش تبعات آن برنامه ریزی کرد. از مهمترین روش ها در افزایش پتانسیل منابع ابی و تبعات ناشی از کم آبی و خشکسالی، اقدامات آبخیزداری بوده که با نتیجه این امر موجب افزایش تولیدات کشاورزی و گیاهی ، کاهش فرسایش و رسوب در حوزه ها همراه با احیای جنگلها و مراتع می باشد . به همین دلیل است که امروزه یکی از مهمترین اقدامات برای کاهش اثرات خشکسالی ، انجام اقدامات آبخیزداری میباشد. در این مقاله سعی می شود پس از معرفی و بررسی آّخیزداری و اثرات مفید اجرای پروژه های آن ، به ارائه راهکارها و یافته های موجود در زمینه کاهش تبعات خشکسالی که یکی از بلایای جوی و اقلیمی است پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

آبخیزداری ، خشکسالی ، مدیریت منابع آب ، راهکارهای مقابله