ارزیابی تبخیر از خاک بایر در برآورد تغذیه ی پتانسیل در منطقه ای نیمه خشک کوه پایه ای با بکارگیری داده های لایسیمتری

ارائه روش های مناسب و هزینه-کارآ جهت دست یابی به برآورد تغذیه ی پتانسیل در بازه های زمانی با بکارگیری معادلات بیلان آب در نیمرخ خاک یا محل معادلات ریچاردز و به منظور تصمیم گیری های مدیریتی منابع آب، غلب به طور مستقیم یا غیرمستقیم متکی بر برآورد تبخیر (تبخیر-تعرق) می باشند. در پژوهش حاضر، تبخیر برآورد شده از خاک بایر با بکارگیری روش ضریب گیاهی دوگانه FAO به عنوان عامل موثر در فرآیند تغذیه ی پتانسیل آب در منطقه ی نیمه خشک کوه پایه ی مورد ارزیابی قرار گرفت. برای این منظور، از داده های اندازه گیری شده رطوبت خاک (تا عمق 150 ‏سانتی متر) و تغذیه ی پتاسیل ( از عمق 2 ‏متری) در سال آبی ( 91 ‏- 1390 ‏) و معادله بیلان آب در نیمرخ خاک استفاده شد. نتایج نشان داد که نزدیکی مناسبی میان مقادیر تجمعی تبخیر از سطح خاک بایر برآورد وا ندازه گیری شده وجود داشت. همچنین، کارآیی روش ضریب گیاهی دوگانه در برآورد تبخیر از سطح خاک در طی رخداد فرآیند تغذیه، از طریق شبیه سازی های رطوبت روز نه خاک و تغذیه ی پتانسیل سالانه، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که شبیه سازی مقدار کل رطوبت خاک تا عمق 150 ‏سانتی متری با بکارگیری معادله بیلان آب در نیمرخ خاک، با دقت مناسبی ( NRMSE=0.015) انجام شد. به علاوه، مقدار تغذیه ی پتانسیل سالانه شبیه سازی شده ( mm a-1 ‏61/4) با مقدار تغذیه اندازه گیری شده ( mm a-1 ‏63/7) بسیار نزدیک می باشد

کلیدواژه ها:

تبخیر ، خاک بایر ، تغذیه پتانسیل ، کوه پایه ، روش ضریب گیاهی دوگانه