تاثیر تیماره های مختلف آبیاری و زیرشکنی بر عملکرد ذرت در منطقه مغان

این پژوهش به منظور بررسی کاهش فشردگی خاک و تعداد آبیاری و در نتیجه افزایش کارایی مصرف آب گیه٠ ‏ذرت به صورت طراحی اسپلیت بلوک درچهارتکرار در منطقه مغان اجرا شد. تیمار زیر شکنی در سه سطح زیر شکنی 40 ‏و 60 ‏سانتیمتر و بدون زیر شکنی در نوار عمودی و تیمار آبیاری در سه سطح I1،I2وI3( به ترتیب 80 ‏، 100 و 120 ‏میلیمتر تبخیراز طشتک کلاس A ) در نوار افقی قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که عملکرد دانه درسطوح مختلف زیرشکنی و رژیم های مختلف آبیاری اختلاف آماری معنی داری در سطح 5 ‏درصد داشت و اثر متقابل این دو عامل از نظر آماری معنی دار نبود. بیشترین عملکرد (12/5 ‏تن درهکتار) مربوط به تیمارهای زیرشکنی وکمترین آن ( 11/14 ‏تن درهکتار) مربوط به تیمار بدون زیرشکنی بود. مقایسه میانگین عملکرد در رژیم های مختلف آبیاری نشان داد که بیشترین عملکرد دانه (12/68 ‏تن درهکتار)مربوط به رژیم آبیاری وI2 و کمترین عملکرد ( 10/78 ‏تن درهکتار) مربوط به رژیم آبیاری I3 می باشد. درصد افزایش عملکرد تیمارهای زیرشکنی به عمق 60 ‏و 40 ‏سانتیمتر نسبت به تیمار بدون زیرشکنی به ترتیب 30/5 ‏و 15/6 ‏درصد بود. کارایی زیر شکنی در تیمار های مختلف آبیاری متفاوت بوده و در صورت عرضه کمترآب کارآیی زیرشکنی نیز افزایش می یابد

کلیدواژه ها:

آیباری ، زیرشکنی ، ذرت ، عملکرد ، مغان