بررسی اثرات خیساندن بذر طالبی با تنظیم کننده های رشد جیبرلیک و هیومیک اسید برمیزان نگهداری رطوبت گیاه و برخی خصوصیات رویشی

امروزه ‏کم آبی یکی از عوامل محدود کننده ‏تولید محصول در نواحی خشک و نیمه خشک می باشد که ایجاد راهکارهای جدید برای افزایش راندمان مصرف آب و افزایش میزان نگهداری آب توسط گیاه ‏را حائز اهمیت می کند. به منظور بررسی اثرات کاربرد هیومیک اسید و جیبرلیک اسید به صورت خیساندن بذر در محلول1/5درصد هیومیک اسید، خیساندن بذر در محلول 400 ‏پی پی ام جیبرلیک اسید بر برخی پارامترهای رویشی ( سطح برگ، ارتفاع بوته، ارتفاع ساقه، وزن تر بوته، وزن خشک بوته) و فیزیولوژیکی (کلروفیل، نشت یونی و محتوای نسبی آب) در طالبی رقم سمسوری آزمایشی به صورت بلوک های کامل تصادفی با 3 ‏تکرار در کرمان صورت گرفت. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که در اندازگیری پارامترها، تیمار های خیساندن نسبت به شاهد بهتر بودند. بطوری که تیمار خیساندن در محلول هیومیک اسید موجب افزایش محتوای نسبی آب ( 20%)، سطح برگ ( 15%) و کاهش نشت یونی ( 32%) شدند. همچنین تیمار خیساندن در محلول جیبرلیک اسید ارتفاع ساقه به میزان 37% افزایش داد. بین دو تیمار خیساندن از لحاظ مقدار کلروفیل، ارتفاع بوته، وزن تر بوته اختلاف معنی داری وجود نداشت ولی نسبت به شاهد معنی دار بودند و به ترتیب موجب افزایش 10%، 15%، 32% شدند.

کلیدواژه ها:

جیبرلیک اسید ، هیومیک اسید ، طالبی رقم سمسوری ، کم آبی