انتخاب پارامترهای ورودی به مدل حداقل مربعات ماشین بردار پشیبان جهت تخمین سطر ایستابی

ایران جز، اقلیم خشک و نیمه خشک به حساب می آ ید. از این رو شناخت منابع آب و نحوه بهره برداری و مدیریت این منابع از اساسی ترین و ضروری ترین تحقیقات می باشد. مدیریت منابع آب زیرزمینی به عنوان پر مصرف ترین منبع قابل استحصال آب یکی از ضرورت های تحقیقات مدرن است. در این مقاله با استفاده از اطلاعات کمی چاه های مشاهداتی دشت رامهرمز ارزیابی عملکرد مدل حداقل مربعات ماشین بردار پشتیبان و آزمون گاما در تخمین سطح ایستابی آب زیرزمینی انجام شد. ابتدا با استفاده از روش آزمون گاما از میان پارامترهای تاثیر گذار بر سطح ایستابی، پارامترهای بهینه ورودی جهت مدل سازی تخمین سطح ایستابی از میان 256 ‏ترکیب یافت شده، تعیین گردید . مقدار آماره گامای بهترین ترکیب 6- 10×5.22 ‏به دست آمد. سپس ترکیب های بهینه با استفاده از مدل حداقل مربعات ماشین بردار پشتیبان مورد ارزیابی قرار گرفت و میزان ضریب همبستگی مدل 0.9994 ‏به دست آمد که نتایج نشان دهنده عملکرد دقیق این مدل شبیه ساز و پیش پردازش بهینه آزمون گاما بود.

کلیدواژه ها:

آزمون گاما ، حداقل مربعات ماشین بردار پشتیبان ، مدل سازی ، تخمین سطح ایستابی