تاثیر کمآبیاری سنتی و خشکی موضعی ریشه بر عملکرد، اجزاء عملکرد دو رقم ( فرخ،هایسان 33 ) آفتابگردان

این تحقیق جهت بررسی تاثیر کمآبیاری سنتی و خشکی موضعی ریشه بر عملکرد، اجزاء عملکرد و کارآئی مصرف آب گیاه، دو رقم آفتابگردان ( فرخ و هایسان 33 ) در سال 1390 در دانشگاه شهید باهنر کرمان اجرا گردید. طرح به صورت فاکتوریل در قالب بلوکهای کامل تصادفی با 18 تیمار کم آبیاری، یک تیمار شاهد، در سه تکرار طراحی و اجرا شد. تیمارهای کمآبیاری عبارت بودند از: کمآبیاری سنتی و خشکی موضعی ریشه هر کدام در سه تیمار ( آبیاری با 80% ، 60% ، و 40% نیاز آبی گیاه) و در سه مرحله رشد گیاه( تمام دوره رشد، رشد رویشی و رشد زایشی) انجام شدند. نتایج نشان داد بیشترین صفات اندازه گیری شده در رقم فرخ با آبیاری80% و در رقم هایسان 33 با آبیاری با 100% نیاز آبی گیاه حاصل شد. در رقم فرخ حداکثر عملکرد بیولوژیک 49054 حداکثر عملکرد دانه 9934/3 و حداکثر عملکرد روغن 2441/2 کیلوگرم در هکتار، بیشترین کارآئی مصرف آب برای عملکرد دانه 1/46 حداکثر عملکرد دانه 7642 حداکثر عملکرد روغن 2304/9 کیلوگرم در هکتار و بیشترین مقدار کارآئی مصرف آب برای عملکرد دانه 1/64 و برای عملکرد بیولوژیک 9/127 کیلوگرم در هر متر مکعب آب مصرفی بدست آمد. با توجه به نتایج فوق در منطقه کرمان برای رقم فرخ کمآبیاری با 80% نیاز آبی گیاه توصیه میگردد؛ اما برای رقم هایسان 33 اعمال کم آبیاری در این منطقه توصیه نمیگردد و اظهار نظر قطعی نیاز به تحقیقات بیشتر دارد.

کلیدواژه ها:

کم آبیاری ، خشکی موضعی ریشه ، کارآیی مصرف آب ، آفتابگردان ، کرمان