بررسی تاثیر تشتکهای ژئوتکستایل بر الگوی توزیع رطوبت درآبیاری زیرسطحی

با توجه به کمبود منابع آب، بهره گیری از شیوههای نوین آبیاری در کشاورزی امری اجتناب ناپذیر است. بنابراین بهبود، تکامل و استفاده از شیوه آبیاری زیرسطحی به عنوان یکی از پیشرفتهترین روشها در آبیاری اراضی زراعی حائز اهمیت است. این پژوهش به منظور بررسی استفاده از سیستم آبیاری زیرسطحی به همراه تشک ژئوتسکتایل بر عمق خیسشدگی، عرض خیس شدگی و صعود مویینگی با استفاده از آزمای فاکتوریل در قالب طرح پایهی کاملاً تصادفی با دو فاکتور 1 عمق کارگذاری لولژه هژا در دو -سطح ( 15 و 33 سانتیمتری از سطح خاک) و 2 نوع تشک ژئوتکستایل در 3 سطح (دو نوع تشک ژئوتکستایل نبافته با لایه های - مشابه نفوذپذیر و بدون پوش به عنوان شاهد( در سه تکرار در دانشگاه شهرکرد اجرا شد. آزمای در یک مدل به ابعاد 1 متر مکعب که سه طرف آن محدود به صفحه فلزی و طرف مقابل آن توسط پلاکسی گلاس شفاف تکمیل شده بود، انجام شد.نتایج به دست آمده نشان داد که کاربرد تشک ژئوتکستایل در اطراف لوله های آبده سبب افزای حداکثر عرض خیس شدگی،که حداکثر عمق خیس شدگی و حداکثر صعود مویینگی نسبت به تیمار شاهد گردید و افزایش عمق کارگذاری لوله های آبژهسبب کاه صعود مویینگی و عمق خیس شدگی و افزایش عرض خیس شدگی شده است.

کلیدواژه ها:

آبیاری زیرسطحی ، ژئوتکستایل ، لوله آبده و الگوی توزیع رطوبت