بررسی اثر مدیریتهای مختلف آبیاری جو بر سهم تبخیر و تعرق با استفاده مدل AquaCrop

آب یکی از مهمترین عوامل تولید محصولات کشاورزی است. با توجه به اقلیم نیمه خشک ایران و در نتیجه کمبود آب کشاورزی و پایین بودن راندمان آبیاری، ضرورت بررسی مدیریت های آبیاری را بر روی گیاهان فراهم می سازد. پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر سناریوهای مختلف مدیریتهای آبیاری ازجمله: آبیاری کامل،کم آبیاری، آبیاری تکمیلی و شرایط دیم بر سهم مجزا تبخیر و تعرق با استفاده از مدل AquaCrop در منطقه قزوین و برای محصول جو صورت گرفته است. با استفاده از خروجی داده های 26 ساله AquaCrop به بررسی سهم مجزا تبخیر و تعرق، عملکرد و بیوماس به ازای مقدار آب مصرفی در دوره رشد پرداخته شده است. نتایج نشان میدهد که در مقایسه ی آبیاری کامل و کم آبیاری، سهم تبخیر در حالت آبیا ری کامل مقداری برابر با 27 درصد، سهم تعرق برابر با 73 درصد و عملکرد و بیوماس محصول به ترتیب برابر با 69/5 و 4/11 تن بر هکتار میباشد. درمدیریت کم آبیاری، تیماری که عملکرد بهتری را دارا بوده، سهم تبخیر و تعرق آن به ترتیب برابر با 33 و 67 درصد میباشد. در مقایسه حالت دیم و آبیاری تکمیلی، نرخ تغیرات تبخیر در حالت دیم 59 درصد و در حالت آبیاری تکمیلی 34 درصد میباشد، این نرخ تغیرات برای تعرق در حالت دیم برابر با 41 درصد و در حالت آبیاری تکمیلی 66 درصد شده است.که حاکی از افزایش تعرق و کاهش تبخیر با اعمال آبیاری تکمیلی است . طبق نتایج این پژوهش، استفاده از راهکارهای مدیریتی آبیاری باعث ارتقا عملکرد محصول در قبال کاهش مصرف آب شده است.

کلیدواژه ها:

کمیلی ، آبیاری ت آبیاری کامل ، کم آبیاری ، دیم