مقایسه ی آزمایشگاهی عملکرد دو آبشکن موازی نفوذپذیر و تک آبشکن نفوذپذیر با نرخ های نفوذپذیری متفاوت

برای جلوگیری از فرسایش ساحل رودخانه ها روشهای مختلفی وجود دارد که یکی از آنها احداث آبشکنها هستند. این سازهها برای کنترل حرکت طبیعی بستر بکار میروند و حرکت رسوبات را از طریق کاهش قدرت جریان آب کم میکنند. آبشکنها به دو دسته ی نفوذپذیر و نفوذ ناپذیر تقسیم میشوند که شکل نفوذپذیر آن ها در رودخانه هایی که میزان بار معلق زیاد است به کار میروند. با کاهش سرعت جریان در میدان آبشکن مواد رسوبی سریعاترسیب یافته و با ایجاد یک لایه ی رسوبی ضخیم ضمن دور ساختن جریان فرسایشی از محدوده ی آبشکن شرایط پایداری لازم را برای حفاظت کنارهها فراهم میآورد. در این مطالعه به مقایسه ی عملکرد آبشکن موازی نفوذپذیر و تک آبشکن نفوذپذیر پرداخته شده است که برای این منظور از فلومی به طول5 متر، عرض30 سانتیمتر و ارتفاع30 سانتیمتر استفاده شده است. آزمایشها با نرخ نفوذپذیری60 و 40 درصد در شرایط آب زلال انجام گرفته است و مشاهدات حاصل از آزمایشات در رابطه با حداکثر عمق آبشستگی ایجاد شده و تغییرات توپوگرافی بستر فلوم با هم مقایسه شده است

کلیدواژه ها:

آبشستگی ، آبشکن موازی ، آبشکن تک ، نفوذپذیری ، بستر رودخانه