بررسی و طبقهبندی کیفیت منابع آب زیرزمینی دشت سیرجان جهت مصارف شرب و کشاورزی

با توجه به قرار گرفتن بخش وسیعی از کشور در اقلیم خشک و نیمه خشک، آب های زیرزمینی منبع مهمی برای تامین آب مصرفی در بخشهای مختلف کشاورزی، صنعتی و شرب مردم این مناطق محسوب میشوند. بنابراین بررسی روند تغییرات کیفیت آب زیرزمینی بایستی در برنامه ریزی و مدیریت پایدار منابع آب، مد نظر قرار گیرد. هدف از این تحقیق، ارزیابی مکانی- زمانی منابع آب زیرزمینی دشت سیرجان، واقع در استان کرمان و طبقه بندی کیفیت آب جهت مصارف شرب و کشاورزی میباشد. در همین راستا، از اطلاعات هیدروشیمی 25 حلقه چاه انتخابی طی دوره آماری 1382-1397 در منطقه مذکور استفاده و بر اساس استانداردها و توصیه های موجود برای آب شرب و کشاورزی، کیفیت آب در هر ایستگاه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که افت کیفی در قسمت غربی دشت وجود دارد و با گذشت زمان بتدریج بر شدت آن افزوده میشود. بررسی کیفی آب زیر زمینی با استفاده از نمودارهای شولر و ویلکوکس جهت مصارف شرب و کشاورزی نشان داد که تعداد 11حلقه 44 درصد ، از چاه های دشت در گروه خوب و قابل قبول ازنظر شرب قرار داشته و مانعی از نظر مصرف شرب ندارند. همچنین، 12 درصد از چاه های دشت در طبقه خوب و مناسب جهت کشاورزی، 36 درصد در گروه متوسط و قابل استفاده برای کشاورزی و 52 درصد، در طبقه نامناسب برای کشاورزی قرار دارند. نقشه طبقه بندی کیفی آب زیرزمینی دشت جهت مصارف کشاورزی، نشان داد که قسمتهای شمالی، غربی و نواحی جنوبی دشت، کیفیت آب جهت کشاورزی نامناسب میباشد. همچنین، قسمت های شمال شرقی و شرق منطقه برای کشاورزی در دسته شور قرار دارند که با اجرای برخی تمهیدات لازم و یا کشت محصولات مقاوم به شوری قابل استفاده برای کشاورزی میباشد.

کلیدواژه ها:

آب زیرزمینی ، دشت سیرجان ، کیفیت