ارزیابی آزمایشگاهی تأثیر الیاف بر افزایش انرژی شکست بتنهای خودتراکم

بتن خود تراکم به عنوان یک پیشرفت در ساخت بتن در دو دهه اخیر معرفی شده است عموما مصالح غیرفلزی به کار رفته در سازه ها از مواد نیمه ترد می باشند این مواد معمولا مقاومت فشاری خیلی بیشتری نسبت به مقاومت کششی دارند . پدیده شکست در این گونه مواد، پدیده ای غیرخطی و پیچیده است یک پارامتر مهم در تعیین محل و نحوه گسترش ترک در مواد نیمه ترد انرژی شکست می باشد بتن به عنوان ماده ای ترد شناخته می شود که در فشار قوی و در کشش ضعیف و شکننده است از الیاف برای غلبه بر این ضعف بتن استفاده می شود پیوستگی بین الیاف و ماتریس بتن خود تراکم به دلیل حجم بالای خمیر ومیزان ریزدانه بتن خود تراکم بهتر اتفاق می افتد که این پیوستگی باعث تاخیر در گسترش و ائتلاف بهتر ترک ها می گردد. در این تحقیق آزمایشگاهی به بررسی اثر الیاف مختلف فلزی و مصنوعی بر انرژی شکست و رئولوژی بتن خود تراکم پرداخته شده است بدین منظور 11 طرح اختلاط شامل 3 نوع الیاف فلزی 1/0، 2/0، 3/0 و 4/0 درصد حجمی و پلی پروپلین 1/0 و 2/0 درصد حجمی و پلی فینیل سولفاید 1/0، 2/0، 3/0 و 4/0 درصد حجمی و طرح بدون الیاف به عنوان بتن مرجع، مورد آزمایش و مقایسه قرار گرفته اند بررسی نتایج نشان می دهد استفاده از الیاف باعث افزایش انرژی شکست و به تاخیر افتادن شکست بتن می شود

کلیدواژه ها:

بتن خودتراکم ، الیاف ، رئولوژی ، منحنی بارـ تغییرمکان ، انرژی شکست