انعطاف پذیری و ارتقای کیفیت فضاهای مسکونی ارزان قیمت؛ درس هایی از مسکن بومی مازندران

آمیزه ای از سنت های سکونت،همراه با الزامات اقتصادی و دشواری های زیست سبب می شود کهخانواده مجموعه نیازهای خود را در مسکنی بر آورد که به واقع حداقل سطح مورد نیاز سکونت او راداراست (حبیبی، 1373) در عین حال فضای مسکونی باید بتواند محیط لازم را برای برقراری رابطهخانوادگی و همبستگی آن و حفظ کیان خانواده ایجاد کند (حبیبی و همکاران، 80:67) شاخصی که تاحد زیادی می تواند میزان پاسخگویی به این نیازها را ارزیابی کنند انعطاف پذیری در طراحی مسکناست.از طرفی نیز روند تغییرات و دگرگونی ها در جامعه آنچنان سریع است که خانه ها برای هماهنگی وهمراهی با این تحولات و نیازهای جدید، ملزم به تغییرات متناوب و دائمی هستند (علی الحسابی وبرهانی، 1385) انعطاف پذیری به عوامل عملکردی، اجتماعی- روانی و اقتصادی وابسته است و در طول زمان با تغییر در نظام سکونتی خانواده، بعد خانوار و تغییر فعالیت های اعضای خانواده به اصلی مهمتبدیل می شود (عینی فر، 1382). امکان انطباق با تاثیرات اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی از منافعو سودمندی های مسکن قابل انعطاف است. در این راستا بهره گیری از الگوهای انعطاف پذیری در مسکنبومی مازندران می تواند تاثیرگذار باشد.در این تحقیق به روش کیفی و با استفاده از منابع کتابخانه ایسعی شده با مطالعه بر خانه های بومی مازندران و شناخت چگونگی بهره گیری از شاخص انعطاف پذیریدر آن ها اقدام به ارائه الگویی جهت طراحی مسکن به گونه ای که پاسخگوی نیازهای متغیر خانواده درطول زمان باشد نمود و بدین ترتیب کیفیت فضاهای مسکونی ارزان قیمت را ارتقا بخشید.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری ، کیفیت فضاهای مسکونی ، مسکن ارزان قیمت ، مسکن بومی