تاثیر افزودن بیوتین بر گاوهای هلشتاین در دوره انتقال

با خوراندن سطوح بیوتین به ازای هر راس از روز زایش تا 70 روز بعد از زایش گاوهای دریافت کننده بیوتین مقدارماده خشک مصرفی روزانه برابر با گاوهای گروه شاهد وقتی به صورت کیلوگرم در روز و به صورت درصدی از وزن بدن طی هر دو دوره پیش و پس از زایش داشتند.سطوح مختلفی از بیوتین به طور خطی تولید شیر را افزایش داده است. افزودن بیوتین به گاوهای شیرده در روز تولید شیر را افزایش داده است. تولید شیر معادل بلوغ (به ترتیب 1 تا 2/9 کیلوگرم در روز) وقتی گاوها بیوتین افزودنی در روز را خورده بودند افزایش یافت. از جمله مسیرهای ممکنه که برای افزایش تولید شیر با افزودن بیوتین بیان میشود شامل ماده خشک مصرفی افزایش به علت بهبود سلامت سم، دستیابی به تفکیک مواد مغذی توسط بافت بدن برای شیر، افزایش تولید گلوکز و افزایش قابلیت هضم سلولز میباشد. گاوهای لنگ احتمالا بیشتر استراحت میکنند و کمتر میل به خوردن دارند. کف شاخی سم تقریبا 60 تا 90 روز برای رسیدن به سطح کف سم مناسب به طول میانجامد. عدم تاثیر بر DMI و پاسخ فوری در شیر نشان می دهد که سلامت سم بهبود یافته دلیل اولیه برای تولید شیر افزایش یافته نمیباشد. افزودن بیوتین بر میزان موبیلیزه بافت بدن اثری نداشت (تغییر در BCS، BW و غلظت NEFA پلاسمایی افزایش یافته). چربی موبیلیزه شده بدن میتواند به عنوان منبع انرژی به وسیله گاو برای سنتز شیر استفاده شود، اما به علت این که افزودن بیوتین بر میزان موبیلیزه چربی بدن بی تاثیر است، تولید پروتئین شیر و شیر افزایش یافته با افزودن بیوتین احتمالا منتج به تغییر در تفکیک مواد مغذی نبوده است. بیوتین در مسیر متابولیکی که برای تولید انرژی مهم است درگیر است. افزودن بیوتین وضعیت انرژی را بهبود می دهد و کاهش در لیپولیز در بافت چربی در نزدیک زایش ممکن است کمبود اسیدهای چرب از منابع داخلی برای سنتز چربی شیر در غدد پستانی را باعث شود. اگرچه، فعالیت ووجود استیل کوآنزیم A کربوکسیلاز در غدد پستانی میشهای شیرده طی دوره نزدیک زایش افزایش یافته بود. به علاوه، افزودن بیوتین ممکن است چربی شیر را با به جلو انداختن فعالیت استیل کوآنزیم A کربوکسیلاز بیشتر در غددپستانی را ابقا کند

کلیدواژه ها:

بیوتین ، ماده خشک مصرفی ، تولید شیر ، تری گلیسرید ، دوره انتقال